Zaawansowanie angiograficzne choroby wieńcowej oraz ryzyko sercowo-naczyniowe w ostrym zespole wieńcowym u chorych z zespołem metabolicznym

Background: The extent of angiographic lesions, size of infarct, and in-hospital and long-term prognosis in patients with metabolic syndrome (MS) have not been clearly determined. Aim: The aim of the study was to investigate the effect of MS on the severity of coronary artery disease (CAD) and cardio­vascular risk evaluated using the GRACE 2.0 risk score and left ventricular ejection fraction (LVEF) in patients with first acute coronary syndrome (ACS) treated with coronary angioplasty. Methods: The study was conducted in a group of 160 consecutive patients hospitalised for their first ACS. Coronary angiogra­phy was assessed and an echocardiographic evaluation of LVEF was performed. MS was diagnosed according to the National Cholesterol Education Programme-Adult Treatment Panel III criteria. Cardiovascular risk was evaluated using the GRACE 2.0 score. Statistical analysis was performed using the STATISTICA software version 12.0. Results: Diagnostic criteria for MS were met by 53.5% of the patients. Patients with and without MS did not differ in angio­graphic severity of CAD and cardiovascular risk as evaluated with the GRACE 2.0 score. LVEF was significantly elevated in patients with MS. In the examined group the angiographic severity of CAD correlated positively with age, body mass index (BMI) and the homeostatic model assessment for insulin resistance (HOMA-IR) index. The cardiovascular risk correlated positively with age, BMI, fasting insulin levels, and HOMA-IR, and inversely with blood pressure and triglyceride levels. The multivariable regression model for predicting the LVEF value indicated that the strongest prognostic factor was the type of ACS. Conclusions: The associations between the angiographic severity of CAD and age, BMI, and insulin resistance (IR) confirm the involvement of these parameters in coronary atherosclerosis. The correlations between the estimated cardiovascular risk and IR indicate the prognostic value of metabolic parameters in patients after first ACS. The type of ACS is the strongest predictor of LVEF at discharge in this population.Wstęp: Rozległość zmian angiograficznych , wielkość zawału oraz rokowanie wewnątrzszpitalne i odległe u pacjentów z zespołem metabolicznym nie zostało jasno określone. Szczegółowe poznanie markerów zarówno wystąpienia ACS jak i wpływających na rokowanie wczesne i odległe będzie miało kluczowe znaczenie dla podejmowania właściwych decyzji prewencyjnych i terapeutycznych. Cel: Porównanie u chorych z pierwszym ACS leczonych przezskórną angioplastyką wieńcową zaawansowania angiograficznego choroby wieńcowej oraz ryzyka sercowo-naczyniowego szacowanego skalą GRACE 2.0 i wielkością frakcji wyrzutowej lewej komory w zależności od współwystępowania zespołu metabolicznego. Metody: Badanie przeprowadzono w grupie 160 kolejnych pacjentów Kliniki Kardiologii PUM, hospitalizowanych z powodu występującego pierwszy raz w życiu ACS, leczonych metodą angioplastyki wieńcowej, będących w wieku 18-70 lat. . U wszystkich pacjentów oceniono wykonywaną rutynowo przed zabiegiem angioplastyki, koronarografię. Przed wypisem ze szpitala oceniono echokardiograficznie funkcję mięśnia lewej komory serca. U wszystkich chorych oceniono występowanie zespołu metabolicznego według kryteriów NCEP ATP III. W próbkach krwi pobranych od chorych oznaczono rutynowymi metodami: markery martwicy sercowej, jonogram stężenie kreatyniny, lipidogram, stężenie glukozy i insuliny oraz obliczono wskaźnik Homa. Na podstawie uzyskanych danych dla wszystkich pacjentów dokonano oceny ryzyka sercowo-naczyniowego wg skali GRACE 2.0 korzystając z kalkulatora komputerowego dostępnego na stronie internetowej GRACE 2.0 (www.gracescore.org). Analizę statystyczną uzyskanych wyników wykonano rutynowymi metodami korzystając z programu STATISTICA wersja 12.0 firmy StatSoft Inc. Wyniki: Kryteria zespołu metabolicznego spełniało 53,5% badanych. Badani pacjenci niezależnie od występowania zespołu metabolicznego nie różnili się zaawansowaniem angiograficznym choroby wieńcowej oraz ryzykiem sercowo-naczyniowym ocenianym skalą GRACE 2.0. U chorych z zespołem metabolicznym stwierdzono znamiennie wyższą wartość frakcji wyrzutowej lewej komory w porównaniu z chorymi bez cech tego zespołu. W całej badanej grupie ocenianej łącznie zaawansowanie angiograficzne choroby wieńcowej wyrażone ilością zajętych tętnic nasierdziowych korelowało zamiennie dodatnio z wiekiem, BMI, stężeniem insuliny na czczo oraz HOMA-IR. Ryzyko sercowo-naczyniowe szacowane skalą GRACE 2.0 dodatnio korelowało z wiekiem, BMI, stężeniem insuliny na czczo oraz z HOMA-IR a ujemnie z wysokością ciśnienia skurczowego, rozkurczowego i stężeniem trójglicerydów. W modelu regresji wielorakiej dla prognozowania wartości frakcji wyrzutowej lewej komory, że najsilniejszym prognostycznie czynnikiem dla LFEF był typ ostrego zespołu wieńcowego. Spośród pozostałych badanych parametrów niezależnie i istotnie statystycznie na wysokość frakcji wyrzutowej lewej komory wpływały wartość tętna, klasa Killipa, stężenie cholesterolu HDL, obciążenie rodzinne w kierunku chorób sercowo-naczyniowych oraz obecność zespołu metabolicznego. Wnioski: Stwierdzone zależności korelacyjne między zaawansowaniem angiograficznym choroby wieńcowej a wiekiem, BMI, insulinoopornością potwierdzają ważne znaczenie tych parametrów w rozwoju miażdżycy tętnic wieńcowych. Wykazane korelacje między szacowanym ryzykiem sercowo-naczyniowym, mierzonym skalą GRACE a insulinoopornością potwierdzają ważne znacznie prognostyczne parametrów metabolicznych u chorych po pierwszym ACS. U chorych z pierwszym ACS w prognozowaniu wartości frakcji wyrzutowej lewej komory największą przydatność ma typ ostrego zespołu wieńcowego, a spośród pozostałych ocenianych parametrów obecność zespołu metabolicznego oraz wartość tętna, klasa Killipa, stężenie cholesterolu HDL i obciążenie rodzinne w kierunku chorób sercowo-naczyniowych