Wskaźnik zmienności objętości płytek krwi pozwala przewidzieć dysfunkcję lewej komory u pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej

Background: The role of platelets in the pathophysiology of acute coronary syndromes (ACS) is undeniable, but precise relationships between platelet activity and treatment outcomes are a matter of continuant investigation. Among platelet indices, mean platelet volume (MPV) has proven to be a valuable predicting factor in cardiac patients. However, platelet distribution width (PDW) is reported to be a more specific marker of platelet reactivity. Thus, application of PDW in risk stratification of ACS treatment is an up-to-date subject of research. PDW values in the assessment of left ventricular (LV) function have not been previously studied. Aim: The aim of the study was to evaluate whether admission PDW can predict LV systolic function in patients with ACS treated with stent implantation. Methods: On-admission PDW was measured in 278 consecutive patients with diagnosis of ACS, who underwent stent(s) implantation. Echocardiogram with LV ejection fraction (LVEF) estimation was performed within 24 h of percutaneous coronary intervention. Additionally, patients were under one-year follow-up, and one-year all-cause mortality was assessed. Results: According to receiver-operating characteristics (ROC) analysis, a PDW value greater than 12.8 fL could predict LVEF ≤ 35% with sensitivity of 81% and specificity of 39% (AUC 0.614; p = 0.0177). Only a trend was noted in ROC for PDW and one-year mortality (AUC 0.608; p = 0.0815). Multivariate logistic regression analysis has shown that the PDW parameter correlates independently with both systolic heart failure with LVEF ≤ 35% (PDW cut-off: 12.8 fL, OR 2.8107, CI 1.1401–6.9293, p = 0.0248) and one-year mortality (PDW cut-off: 16 fL, OR 2.6750, CI 1.0190–7.0225, p = 0.0457). Conclusions: Admission PDW may serve as a simple and widely available predictor of impaired LV function in patients with ACS. Association between PDW and mortality needs to be confirmed in larger studies. Wstęp: Płytki krwi odgrywają istotną rolę w patofizjologii ostrego zespołu wieńcowego (ACS), dlatego też wiele badań poświęcono możliwości zastosowania wskaźników płytkowych w przewidywaniu wyników jego leczenia. Stwierdzono, że średnia objętość płytek krwi (MPV) jest niezależnym czynnikiem ryzyka zawału serca. Ponadto udowodniono, że wartości MPV mogą posłużyć do przewidywania niekorzystnych wyników przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI), w tym upośledzonej reperfuzji miokardium. Wskaźnik zmienności objętości płytek krwi (PDW), podobnie jak MPV, odzwierciedla reaktywność płytek krwi. PDW jest jednak uważany za bardziej miarodajny parametr pozwalający na identyfikowanie frakcji płytkowych o większej objętości, które są aktywniejsze zarówno enzymatycznie, jak i metabolicznie. Dotychczasowe wyniki badań wykazały wartość prognostyczną PDW u pacjentów z zawałem serca oraz korelację ze stopniem zaawansowania choroby wieńcowej. Wskaźniki płytkowe okazują się więc być tanim i ogólnodostępnym narzędziem w stratyfikacji ryzyka u pacjentów z ACS. Jednak mimo dużego zainteresowania nimi użyteczność PDW w ocenie funkcji lewej komory (LV) dotychczas nie została zbadana. Cel: Celem pracy było zbadanie, czy wartość PDW oznaczanego podczas przyjęcia do szpitala może zostać wykorzystana jako predyktor dysfunkcji skurczowej LV u pacjentów poddawanych implantacji stentu z powodu ACS. Metody: Analizą retrospektywną objęto 278 pacjentów (214 mężczyzn, 64 kobiety) poddawanych wszczepieniu stentu (metalowego lub uwalniającego lek) z powodu ACS (STEMI u 156 osób). Średnia wieku wynosiła 65 ± 12 lat, zgon w ciągu jednego roku odnotowano w sumie u 24 (8,6%) osób. Badana grupa była również włączona w rejestr BleeMACS. Pacjentom pobierano krew żylną do probówki z kwasem wersenowym (EDTA) podczas przyjęcia do szpitala, a następnie w ciągu 30 min oznaczano wartości PDW przy użyciu systemu SYSMEX XN-2000. Echokardiogram z oceną frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) wykonywał w ciągu 24 h od PCI doświadczony echokardiografista nieświadomy wartości PDW u badanego pacjenta. Na podstawie szpitalnej bazy danych oraz informacji uzyskanych drogą telefoniczną od pacjentów lub ich rodziny okres obserwacji wynosił 1 rok. Pierwszorzędowym punktem końcowym była wartość LVEF, w szczególności LVEF ≤ 35% rozumiana jako dysfunkcja skurczowa LV. Jednoroczna śmiertelność stanowiła drugorzędowy punkt końcowy. Zgon w okresie wewnątrzszpitalnym i trombocytopenia (liczba płytek we krwi < 100 000/μl) były kryteriami wykluczającymi. Wyniki: Analiza krzywej ROC (receiver-operating characteristics) wykazała, że optymalny punkt odcięcia dla PDW wynoszący 12,8% charakteryzuje się 81% czułością i 39% specyficznością (pole pod krzywą 0,614; p = 0,0177) w prognozowaniu LVEF ≤ 35%. Analiza jednoczynnikowa dowiodła, że wartość PDW koreluje niezależnie z LVEF ≤ 35% i śmiertelnością jednoroczną. Wielomianowa regresja logistyczna potwierdziła hipotezę, że wartości PDW korelują niezależnie zarówno z upośledzeniem skurczowej funkcji serca wyrażonej wartością LVEF ≤ 35% (punkt odcięcia PDW: 12,8%; OR 2,8107; CI 1,1401–6,9293; p = 0,0248), jak i śmiertelnością jednoroczną (punkt odcięcia PDW: 16%; OR 2,6750; CI 1,0190–7,0225; p = 0,0457). Wnioski: Wartość PDW mierzonego podczas przyjęcia do szpitala jest ogólnodostępnym i tanim współczynnikiem pozwalającym przewidzieć dysfunkcję skurczową LV w grupie pacjentów leczonych PCI z implantacją stentu z powodu ACS. Ponadto powyższa korelacja sugeruje niekorzystny wpływ zwiększonej aktywności płytek krwi na przebudowę mięśnia sercowego po przebytym zawale, który może wynikać z upośledzenia mikrokrążenia serca spowodowanego zakrzepami tworzonymi przez frakcje płytkowe o większej reaktywności. Zaobserwowany związek między wartością PDW a śmiertelnością wymaga potwierdzenia w badaniu obejmującym większą grupę pacjentów.