Wykorzystanie biokardioimpedancji przezklatkowej i wybranych parametrów echokardiografii tkankowej w ocenie układu sercowo-naczyniowego u osób z migotaniem przedsionków poddawanych kardiowersji

Background: Atrial fibrillation (AF) is the commonest complex cardiac arrhythmia, affecting approximately 2% of the generalpopulation.Aim: To describe cardiovascular changes in tissue Doppler echocardiography (TDE) and impedance cardiography (ICG) inAF patients subjected to cardioversion.Methods: Forty-one patients (22 males and 19 females) with acute or persistent AF were examined by means of TDE andtransthoracic ICG before electroversion, and then one week following the restoration of sinus rhythm. Additionally, the preandpost-cardioversion serum levels of B-type natriuretic peptide (BNP) were determined.Results: The restoration of sinus rhythm was reflected by a significant increase in the following ICG parameters (average changesare presented): stroke volume (+25 mL), stroke volume index (+11.8 m/m2), contractility index (+12.6/s), end-diastolic index(+12.3 mL/m2), acceleration index (+6/s2), and left ventricular ejection time (+56 ms). These changes were accompanied bya significant increase in the TDE parameters of tricuspid annular systolic velocity and mitral annular systolic velocities. Moreover,a significant decrease in early diastolic velocities was also observed following the restoration of sinus rhythm, along withsignificantly lower levels of BNP.Conclusions: Both TDE and ICG are modern, valuable diagnostic methods that complementarily explain changes occurringin the cardiovascular system of AF patients subjected to electroversion.Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) jest najczęstszą złożoną arytmią dotyczącą ok. 2% populacji ogólnej.Cel: Celem pracy było wyjaśnienie zmian zachodzących w układzie sercowo-naczyniowym u pacjentów poddawanych kardiowersjiz powodu AF za pomocą echokardiografii z wykorzystaniem doplera tkankowego (TDE) i biokardioimpedancji (ICG).Metody: Grupę 41 chorych (22 mężczyzn i 19 kobiet) z AF ostrym (19 osób) i przetrwałym (22 osoby) badano za pomocąTDE i ICG przed kardiowersją i tydzień po powrocie rytmu zatokowego. Wykonano wówczas także oznaczenie stężeniapeptydu natriuretycznego typu B (BNP) w surowicy krwi.Wyniki: Powrót rytmu zatokowego wiązał się z istotnym statystycznie wzrostem wartości parametrów uzyskanych metodąICG: objętości wyrzutowej i jej wskaźnika, wskaźnika kurczliwości, wskaźnika objętości końcoworozkurczowej, wskaźnikaakceleracji i czasu wyrzutu lewej komory. Zmianom tym towarzyszył wzrost parametrów TDE: prędkości skurczowej pierścieniatrójdzielnego i mitralnego. Ponadto prędkości wczesnorozkurczowe mierzone w tych samych punktach były istotnie niższepo kardiowersji. Po powrocie rytmu zatokowego stwierdzano znamienny spadek stężenia BNP.Wnioski: Biokardioimpedancja i echokardiografia tkankowa są nowoczesnymi, cennymi metodami diagnostycznymi w ocenienapełniania lewej komory i kurczliwości mięśnia sercowego u pacjentów z AF poddawanych kardiowersji