Wymiana zastawki aortalnej z nową antykalcyfikacyjną platformą technologiczną

Background and aim: The primary cause of long-term failure of bioprosthetic valves is structural valve deterioration due to tissue calcification. A novel anti-calcification technology platform was developed that may irreversibly block calcium binding sites in bioprosthetic valves. Methods: Twenty patients with severe aortic stenosis underwent isolated aortic valve replacement using a bioprosthetic valve treated with the novel anti-calcification technology. Mean patient age and body mass index was 73.7 ± 4.8 years and 30.1 ± 5.8 kg/m2, respectively. Females comprised 65% of the patient population, and 30% of the population was in New York Heart Association class III/IV. Other baseline characteristics included hypertension (90%), hyperlipidaemia (75%), diabetes (35%), renal failure (25%), pulmonary disease (10%), and myocardial infarction (10%). Patients were followed-up for up to one year. Haemodynamic performance was evaluated by echocardiography. All complications were recorded. Results: There was one early death on postoperative day five. No other complications were noted up to discharge. Follow-up at 3–6 months and at one year were both 100%. At one year, no valve-related mortality, structural valve deterioration, major paravalvular leak (> 2+), thromboembolic events, major bleeding, prosthetic valve endocarditis, or reoperation were observed. Mean effective orifice area increased from 1.0 ± 0.5 cm2 at baseline to 1.8 ± 0.5 cm2 at one year. Mean gradient decreased from 54.8 ± 21.2 mm Hg at baseline to 11.3 ± 3.4 mm Hg at one year. Conclusions: This early clinical experience using an aortic bioprosthetic valve treated with a novel anti-calcification tissue processing technology demonstrated excellent valve performance, durability, and safety. No valve-related complications were noted. Longer-term follow-up is needed to verify these promising results.Wstęp i cel: Główną przyczyną odległych uszkodzeń zastawki aortalnej są uszkodzenia strukturalne spowodowane zwapnieniem tkanek. Nowa platforma technologiczna antykalcyfikacji została opracowana w ten sposób, by nieodwracalnie blokować miejsca wiązania wapnia w zastawkach biologicznych. Metody: Dwudziestu pacjentów z ciężką stenozą aortalną zostało poddanych operacji wymiany zastawki aortalnej z użyciem biologicznej zastawki aortalnej traktowanej nową technologią antykalcyfikacyjną. Średni wiek pacjentów i wskaźnik masy ciała wynosiły odpowiednio 73,7 ± 4,8 roku i 30,1 ± 5,8 kg/m2. Kobiety stanowiły 65% populacji, a 30% chorych było w klasie III lub IV wg NYHA. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 90% pacjentów, hiperlipidemię — u 75%, cukrzycę — u 35%, niewydolność nerek — u 25%, choroby płuc — u 10%, a zawał serca — u 10% osób. Pacjenci byli obserwowani do 1 roku od operacji. Zastawki oceniano hemodynamicznie na podstawie badania echokardiograficznego. Odnotowywano wszystkie powikłania. Wyniki: Stwierdzono 1 wczesny zgon bez związku z zastawką w 5. dobie. Nie odnotowano żadnych innych powikłań do momentu wypisu ze szpitala. Kontrolę pooperacyjną po 3–6 miesiącach i po 1 roku przeprowadzono u 100% pacjentów. Po roku nie stwierdzono zgonu związanego z zastawką, uszkodzeń strukturalnych zastawki, przecieku okołozastawkowego (> 2+), zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, poważnego krwawienia, zapalenia wsierdzia i nie wykonano reoperacji. Średnia efektywna powierzchnia ujścia zwiększyła się z 1,0 ± 0.5 cm2 na początku badania do 1,8 ± 0,5 cm2 po roku. Średni gradient zmniejszył się z 54,8 ± 21,2 mm Hg na początku badania do 11,3 ± 3,4 mm Hg po roku. Wnioski: Wczesne doświadczenia kliniczne z zastosowaniem bioprotezy aortalnej traktowanej nową technologią antykalcyfikacji i przetwarzania tkanek wskazują na jej doskonałą wydajność, trwałość i bezpieczeństwo. Nie zaobserwowano powikłań związanych z użytą zastawką. Konieczna jest długoterminowa obserwacja w celu zweryfikowania tych obiecujących wyników.