ORIGINAL ARTICLE Cytochrome P450 2C9 polymorphism and acenocoumarol therapy

Background: Oral anticoagulants, in Hungary acenocoumarol being the one exclusively used, have a low therapeutic index and a high bleeding complication rate. The cytochrome P450 2C9 enzyme plays an important role in their metabolism. Aim: To investigate the influence of CYP2C9 polymorphism on the occurrence of bleeding complications related to acenocoumarol therapy. Methods: Genotyping of 421 patients (183 men and 238 women, mean age 66.2±11.8 years), who had been taking acenocoumarol for at least 6 months, was performed. Based on patient history and laboratory data, the correlations between genotype and acenocoumarol dose and bleeding complications were retrospectively analysed. Results: In 145 patients bearing alleles with reduced activity (CYP2C9*2 and/or *3), the optimal dose of acenocoumarol was significantly (pWstęp: Doustne leki przeciwzakrzepowe, w tym acenokumarol, który jest jedynym antykoagulantem stosowanym na Węgrzech, charakteryzują się niskim współczynnikiem terapeutycznym i wysokim ryzykiem powikłań krwotocznych. Układ cytochromu P450 (CYP2C9) bierze istotny udział w metabolizmie antykoagulantów doustnych. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu CYP2C9 na częstość występowania powikłań krwotocznych związanych ze stosowaniem acenokumarolu. Metodyka: Grupa badana składała się z 421 chorych (183 mężczyzn, 238 kobiet, średni wiek 66,2±11,8 lat), u których stosowano acenokumarol przez okres co najmniej 6 mies. przed przeprowadzeniem niniejszej analizy. Na podstawie wywiadu, danych z historii choroby, badań laboratoryjnych i genetycznych dokonano retrospektywnej oceny zależności pomiędzy genotypem a stosowaną dawką acenokumarolu i występowaniem powikłań krwotocznych. Wyniki: U 145 chorych, u których występowały allele o zmniejszonej aktywności (CYP2C9*2 lub *3) optymalna dawka acenokumarolu była istotnie niższa niż u chorych z dzikim typem allelu (odpowiednio 2,12±0,96 mg/dobę vs 2,90±1,46 mg/dobę, p 6 stwierdzano istotnie częściej u chorych, u których stwierdzano allele o zmniejszonej aktywności (p=0,021). Częstość występowania małych powikłań krwotocznych była istotnie wyższa u chorych, u których stwierdzano allele o zmniejszonej aktywności (OR=1,99; CI=1,20–3,33,