Er vottun beitar ferð til fjár?: Landnýtingarþáttur gæðastýringar í sauðfjárrækt í ljósi útfærslukenninga

Tilgangur þessarar ritgerðar er að skoða stefnu stjórnvalda varðandi sjálfbæra landnotkun út frá útfærslukenningum með áherslu á landnýtingarþátt gæðastýringar í sauðfjárrækt. Leitast er við að svara því hvernig stjórnvöldum gengur að fylgja eftir því markmiði sínu að stýra búfjárbeit í átt að sjálfbærni með beingreiðslum til bænda. Aflað var heimilda frá fagfólki, stjórnvöldum, kenningasmiðum og haghöfum í því skyni að bregða ljósi á viðfangsefni ritgerðarinnar. Niðurstöðurnar leiddu í ljóst að stjórnvöld hafa ekki náð markmiðum sínum varðandi beitarstýringu og sjálfbæra landnotkun í sauðfjárrækt en nýtt stöðumat á ástandi beitarlands staðfestir að yfir þriðjungur beitarlands á Íslandi sé í afar slæmu ástandi. Hefur útfærsla stefnunnar brugðist á marga vegu frá sjónarhóli útfærslukenninga; meðal annars er stefnan afar umdeild, viðmið sem vottað er eftir eru í andstöðu við mat fagaðila, fjárhagslegir hvatar fyrir þátttakendur í verkefninu virka ekki og örar breytingar á stefnunni hafa veikt hana í gegn um tíðina. Allt eru þetta atriði sem útfærslukenningar spá fyrir um að dragi úr árangri opinberra stefna