Protocol 35 in Icelandic National Law. Supremacy of EEA Law Over National Law

Í þessari ritgerð verður fjallað um forgangsáhrif EES-réttar gagnvart landsrétti EFTA-ríkjanna, og þá aðallega Íslands, einkum með hliðsjón af bókun 35 við EES-samninginn og markmiðs hans um einsleitni (e. homogeneity). Kanna verður þær kröfur sem bókun 35 gerir til EFTA-ríkjanna og þá hvort Ísland telst hafa fullnægt samningsskyldu sinni í þeim efnum með setningu 3. gr. eesl. Verður byrjað á að fjalla með almennum hætti um bókun 35, gildissvið hennar og túlkun EFTA-dómstólsins á henni. Því næst verður vikið að 3. gr. eesl. og kannað hvernig Hæstiréttur hefur túlkað ákvæðið í framkvæmd og hvort sú túlkun sé í samræmi við þau markmið sem stefnt var að með bókun 35 og þær skuldbindingar sem af henni leiða. Eins og rakið verður nánar síðar, eru íslensk dómafordæmi af skornum skammti þar sem niðurstaðan hefur grundvallast á 3. gr. eesl. og eru ástæður þess sérstakt athugunarefni út af fyrir sig