Milliverðlagsreglur í íslenskum skattarétti: Inntak 3.-5. mgr. 57. gr. laga nr. 90/2003 um tekjuskatt

Árið 2013 voru sértæk ákvæði um verðlagningu í viðskiptum tengdra lögaðila, einnig þekkt sem milliverðlagning, fest í lög nr. 90/2003, um tekjuskatt. Ákvæðin sem er að finna í 3.-5. mgr. 57. gr. laganna fela í sér leiðréttingarheimild skattyfirvalda á milliverðlagningu sem og skjölunarskyldu á nánar tiltekna lögaðila. Þrátt fyrir að á hinum Norðurlöndunum hafi mikið reynt á beitingu sambærilegra milliverðlagsákvæða og þeirra íslensku, hefur enn sem komið er lítið sem ekkert reynt á beitingu ákvæðanna hér á landi. Með nýlegum úrskurði yfirskattanefndar kunna þó að verða breytingar á því. Með hliðsjón af framangreindri þróun á sviði skattaréttar er í ritgerð þessari leitast við að skýra nánar inntak milliverðlagsákvæða 3.-5. mgr. 57. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, með því að veita heildstætt yfirlit yfir milliverðlagsreglur íslensks réttar, gildissvið þeirra, tilgang sem og nánari skilyrðum fyrir beitingu ákvæðanna. Þungamiðjan í ritgerðinni er þannig hin sértæku milliverðlagsákvæði tekjuskattslaga en ákvæðin þó virt með hliðsjón af öðrum réttarheimildum, fræðiskrifum og öðrum gögnum, innlendum sem erlendum, sem eru til þess fallin að varpa frekara ljósi á inntak ákvæðanna. Komist er að þeirri niðurstöðu að inntak ákvæðanna sé að mörgu leyti óljóst og því settar fram rökstuddar ályktanir um það í hvaða tilvikum megi skerpa betur á réttargrundvellinum