A escrita de Carlos Casares: unha poética da descrición literaria

As autopoéticas, ou expresións persoais do xeito de concibir a creación literaria, son moi frecuentes no ámbito da poesía e pode afirmarse que son poucos os poetas que non contan con algunha composición de índole metapoética. Mais esta ollada recursiva sobre a propia obra é menos frecuente no eido da narrativa. As análises dos mecanismos creadores, ao xeito de “Filosofía da composición”, de Edgar Allan Poe, concitaron unha enorme atención crítica. Dentro da literatura galega, o caso de Carlos Casares é particularmente interesante desde este punto de vista, porque se trata, sen dúbida, dun dos narradores que revela unha maior autoconciencia e que formulou, de xeito máis explícito, unha reflexión sobre os mecanismos da súa produción, algo que fixo, curiosamente, poñendo a énfase na descrición. Casares confire ao descritivo unha forte relevancia narratolóxica ao facer recaer na “miudeza descritiva” o efecto de verosimilitude e a eficacia do texto narrativo. Revisar a obra do escritor ourensán á luz da súa teoría sobre a descrición literaria e a centralidade que lle atribúe para a eficacia do relato resulta profundamente revelador. No xeito particular e persoal de concibir o texto e a descrición atópase unha clave, tal vez a esencial, para comprendermos os mecanismos narrativos da construción de mundos na obra de Carlos CasaresStatements by an author on the way of conceiving literary creation are fairly frequent in poetry, so that it could even be affirmed that few authors do not have at least a poetic composition that deals with poetry itself, but this is not so frequent in narrative texts. Analyses of the mechanisms of literary creation, such as ‘Philosophy of composition’ by Edgar Allan Poe, have been the focus of much critical attention. In Galician literature, Carlos Casares is particularly interesting from this point of view, since he is, no doubt, one of the narrators with a higher self-consciousness and he expressed, in quite an explicit way, a reflection on the mechanisms of his work, dwelling particularly on the role of description. Casares makes descriptive details responsible for the verisi-militude and the efficacy of the whole narrative text. Analysing the work of this writer in the light of his theory of literary description is highly revealing. The way in which he particularly conceives description and its role within narrative texts contains a key, maybe the most important one, to understand how he builds worlds in his literary workS