Određene osnove dizajna i procjene društvenih epistemičkih sustava: agentski suboptimalizam, intstrumentalni pluralizam i univerzalna inkluzija

The thesis examines foundational arguments of design and assessment of social epistemic systems, an area of epistemology which studies epistemic properties of social and institutional arrangements. First chapter presents the historical overview of institutional epistemology, focusing on pragmatism, experimentalism and democracy in the work of John Dewey, ignorance, norms, pluralism and market in the work of Friedrich Hayek, and the contemporary use of simulations in epistemological research. Second chapter condenses the advances in the discipline: (i) comparative standard for the assessment of social epistemic systems is defined; (ii) baseline conditions of the epistemic life of the population are defined; (iii) instrumentalist arguments for normative pluralism and universal inclusion as the primary features of epistemically superior social epistemic systems are derived from the two constraints of design. Third chapter opens a discussion on the index of epistemic progress by which the features would be assessed.Ovaj se rad bavi temeljnim argumentima o dizajnu i procjeni društvenih epistemičkih sustava, dijelu epistemologije koji istražuje epistemička svojstva društvenih i institucijskih uređenja. Prvo poglavlje sadrži povijesni pregled institucijske epistemologije, s fokusom na teme pragmatizma, eksperimentalizma i demokracije kod Johna Deweya, teme neznanja, normi, pluralizma i tržišta kod Friedricha Hayeka, te suvremena istraživanja u disciplini obilježena upotrebom simulacija kao metodološkom inovacijom, kroz rad Scotta Pagea, Michaela Weisberga, Ryana Muldoona, i Kevina Zollmana. Drugo poglavlje sažima napretke u disciplini pregledane u prvom poglavlju i nudi novu formulaciju temeljnih argumenata. Prvo, definira se komparativni standard za procjenu društvenih epistemičkih sustava – nakon pregleda, kritike i odbacivanja „istine“ i „razvoja agenta“, brani se „sposobnost sustava da revidira lažna vjerovanja“ kao komparativni standard. Drugo, definiraju se osnovni uvjeti društvenog epistemičkog sustava kao ograničenja na potencijalni dizajn – agenti su epistemički suboptimalni, vođeni normama, te njihov broj je konačan ali nepoznat. Treće, iz navedena dva ograničenja u dizajnu (komparativnog standarda i osnovnih uvjeta), izvode se instrumentalistički argumenti za normativni pluralizam i univerzalnu inkluziju kao primarna svojstva epistemički superiornog društvenog epistemičkog sustava. Treće poglavlje otvara raspravu o indeksu epistemičkog razvoja kojime bi se navedena svojstva procjenjivala