CULTURAL PEDAGOGY OF TRADITIONAL WRESTLING OF TURKISH PEOPLE

Amaç: Bu çalışma, Türk halkları geleneksel güreşlerinde ki fiziki, fikri ve ahlaki pedagojisini inceleyecektir. Metot: Bu çalışmada literatür taraması yapılmıştır. Türkiye dışındaki Türk ülkelerinin kaynakları da taranmıştır. Bulgular: İnsanlığın Paleolitik tarih öncesi derinliklerinde doğan güreş, günümüze kadar sayısız formda ve tüm kültürlerde hayatta kaldı. Bunu yapmış olması, insanın özünde bir kişinin bir başkasına üstünlük kazanma zorunluluğunu gerektiren fizikselliğin ifadelerine anlam katması için yaygın bir eğilim göstermesidir. Bu eğilimlerin kültürel ve pedagojik unsurları nasıl ve nelerdi? Günümüz sporcu eğitimine ne gibi katkısı olabilir sorusuna yanıt aramak amaçlandı. Çalışmada niteliksel yaklaşım içinde yer alan modellerden betimsel tanımlama ve karşılaştırma yöntemi kullanıldı. Merkezine M.M. Bakhtin’in “Tvorchestvo Fransua…” çalışmasını alan bu araştırma, Türk halkları ile sınırlandırıldı. Sonuç olarak; Bozkır-göçebe hayatı yaşayan kadim Türkler, doğası gereği güçlü, mücadeleci ve dayanıklı olmak zorundaydı. Fiziki olduğu kadar fikri ve ahlaki yönden de kollektif bilince ulaşmalıydı. Bu şekilde yetişmesi için elbette atalarından eğitim almasını gerektirmekteydi. Sonuç: Tüm bu yönleriyle yetişen insanlara “alp” denilmekteydi. XII. Yüzyılda yerini Farsça “pehlivan” terimine bırakan “alplik”, dokuz koşullu seküler ve yine dokuz koşullu manevi dünya kazanımını hak etmesiydi. Türk güreş geleneğinden gelen bu kültürel pedagojilerin bir kısmının çağdaş spor eğitimine katkı sağladığı görüldü. Pehlivanların güreşin kurallarına adapta olmalarından zor olmayacak bu kaybolan milli niteliklerini tekrar yerine konulmasını öneririz.Purpose: This study will examine the physical, intellectual and moral pedagogy of Turkish people in traditional wrestling. Method: In this study, literature review was made. Turkey is scanned at literatürü of the country except Turkey. Findings: Born deep in humankind‘s Palaeolithic prehistory, wrestling has survived, in innumerable forms and in virtually all cultures, down to the present day. That it has done so speaks to the widespread propensity for human beings to attach meaning to expressions of physicality that, at their core, necessitate the struggle of one person to gain mastery over another. What were the cultural and pedagogical elements of these trends? It is aimed to answer the question of what kind of contribution it can make to the sportsman training. Descriptive identification and comparison method were used among the models included in the qualitative approach. Get the “Tvorchestvo Fransua…” study of M.M. Bakhtin to the center, it was limited to Turkish peoples. As a result; the ancient Turks, who lived the steppe-nomadic life, had to be strong, challenging and durable by nature. He had to reach the collective consciousness as well as the intellectual and moral aspects. In order to be raised in this way, he would of course require training from his ancestors. Conclusion: XII. Century Persian “pehlewan” to the term leaving "alplik", it was the right of nine conditional seculars and another nine conditional spiritual worlds. Some of these cultural pedagogies from the Turkish wrestling tradition will contribute to contemporary sports education. We recommend that these lost national qualities be replaced by wrestlers, which will not be difficult for them to adapt to the rules of wrestling