Përdorimi Politik i Fesë në Rindërtimin e Identiteteve : Rasti shqiptar

First published in: _Critique of Anthropology_, vol. 20 (4), 2000, pp. 421-438, doi:10.1177/0308275X0002000404 (http://halshs.archives-ouvertes.fr/halshs-00406257/fr/); et en français: _Journal des Anthropologues: Revue de l'Association Française des Anthropologues_, Nos. 85-86, 2001, pp. 255-282 (http://halshs.archives-ouvertes.fr/halshs-00427509/fr/).Pour apprécier la réelle signification historique des processus successifs de conversion et de re-conversion, parmi des Albanais et d'autres populations sud-est européennes, et les soumettre à une analyse anthropologique plus effective, cet article soutient qu'ils doivent être compris en termes de la dynamique d'objectivation et de résistance contre des pressions exercées par les autorités du pouvoir politique et religieux. Cette approche permet de mettre la signification des appartenances religieuses dans la perspective de négociation et de redéfinition des identités sociales, conduisant à une transformation de l'identité et de l'ethnicité albanaise et à un rétablissement des traditions d'histoire politique, sociale et nationale. "Within the theme of Balkan identities and nationalist constructions Albert Doja offers us in this paper a long-term historical perspective on the roots of Albanian ethnicity and the relationship between religious conversion and national affirmation. In a fascinating exploration of a little known cultural history, Doja suggests that some parallels can be drawn between the conversion to Islam of Albanians under pressure from Slav and Greek influences in the Balkan Orthodox Churches and the conversion of Bosnians similarly situated between Orthodox Serbia and Catholic Croatia, while discussing what is specific to the 'hibernation in history' of the collective identity of one of the last nationalities to appear in Europe." (John Gledhill, Editorial).Me synimin për të vlerësuar domethënien e vërtetë historike të proceseve të njëpasnjëshme konvertuese dhe rikonvertuese, në gjirin e popullsisë shqiptare dhe popullsive të tjera europiano juglindore dhe për t'ja nënshtruar ato një analize antropologjike më të efektshme, ky artikull mbështet idenë se këto dukuri duhet të kuptohen në optikën e dinamikës së objektivizimit dhe të qëndresës ndaj trysnive të ushtruara nga autoritetet e pushtetit politik dhe fetar. Një metodë e tillë mundëson vendosjen e kuptimit të përkatësive fetare në optikën e negocimit dhe të ripërcaktimit të njejtësive shoqërore, të cilat shpien në një shndërrim të njejtësisë dhe të etnicitetit shqiptar dhe në një rivendosje të traditave të historisë politike, shoqërore dhe kombëtare