De Relatie Tussen Thuistaal en het Effect van Fonotactische Kennis in Nonwoordrepetitie en Invloed van Woordenschat

Inleiding: in het huidige onderzoek is de relatie tussen thuistaal en het effect van kennis van fonotactische waarschijnlijkheden in de score op nonwoordrepetitie onderzocht en of deze relatie verklaard kan worden door de receptieve woordenschat. Er werd een algemeen effect gevonden van kennis van fonotactische waarschijnlijkheden op de score op de nonsenswoordentaak. Verwacht werd dat effect het grootst zou zijn bij Nederlandse, middelgroot bij Turks-Nederlandse en afwezig bij Turkse peuters. Methode: participanten in het huidige onderzoek zijn 65 peuters die deelnamen aan PeuterPlus!, een ondersteuningsprogramma aangeboden op voorscholen in Utrecht. De peuters werden verdeeld over drie groepen: 39 Nederlandse, 11 Turks-Nederlandse en 15 Turkse peuters. Bij deze peuters is de kennis van fonotactische waarschijnlijkheden en de woordenschat in kaart gebracht. Er zijn drie analyses uitgevoerd om te onderzoeken of; (1) er een algemeen effect van kennis van fonotactische waarschijnlijkheden in de ‘nonsenswoordentaak’; (2) er een relatie tussen thuistaal en totaalscores is op items met een hoge- en lage fonotactische waarschijnlijkheid en (3) deze relatie verklaard wordt door de omvang van receptieve woordenschat. Conclusie: er is een algemeen effect gevonden van kennis van fonotactische waarschijnlijkheden op prestaties van de peuters op de ‘nonsenswoordentaak’. Er werd geen significante relatie gevonden tussen thuistaal en het effect van kennis van fonotactische waarschijnlijkheden. De resultaten suggereren een significante invloed van receptieve woordenschat op kennis van fonotactische waarschijnlijkheden. Receptieve woordenschat medieert echter niet de relatie tussen thuistaal en kennis van fonotactische waarschijnlijkheden