Marhoba, maar vergeet je kampong niet…

Diaspora, de verspreiding over de wereldbol, richt zich in de huidige westerse discoursen op de problematieken die ontvangende landen ondervinden met diasporische gemeenschappen. De relatie van diaspora’s met het thuisland wordt gezien als een min of meer nostalgische relatie met een (voorouderlijk) thuisland. Amper aandacht wordt besteed aan hoe de gemeenschap in het thuisland de relatie ervaart en onderhoud. In Indonesië vertaalt men diaspora met de term ‘merantau’, en op Kei met ‘marhoba’. Maar als academisch concept, maar ook welke betekenis die het volk aan ‘merantau/marhoba’ geeft, zijn accentverschillen, die genoeg aanleiding zijn om de concepten te vergelijken en hoe ‘merantau/marhoba’ in de cultuur verweven is. In Indonesië wordt diaspora vertaald met ‘merantau’. Echter ‘merantau’ heeft een dimensie, terugkeer naar de plek van herkomst, die in de westerse discoursen niet meer als een nostalgisch emotioneel beleving wordt gezien. De thesis wil duidelijk maken, dat merantau meer is dan nostalgie en emotionele beleving