De plaats van de diaconie in de verzorgingsstaat ten tijde van een terugtrekkende overheid.

De afgelopen jaren staat de verzorgingsstaat meer en meer onder druk. De participatiesamenleving, hét woord van 2013, staat voor de deur. Er moet meer verantwoordelijkheid naar de burger, eigen kracht en zelfredzaamheid staan centraal en taken van het Rijk worden gedecentraliseerd naar de gemeente. Er ligt hier een belangrijke rol voor het particuliere initiatief. Hoe staat het met de rol van de kerk? Deze studie gaat over de visie van leidinggevenden in de protestantse diaconie op de rol van de diaconie in de verzorgingsstaat, nu de overheid zich voor een deel daaruit terugtrekt. Na een uitgebreide literatuurstudie over de ontwikkeling van de verzorgingsstaat en de rol van de diaconie is de volgende verwachting geformuleerd: De rol van de diaconie wordt groter nu de overheid zich terugtrekt. Aan de hand van de analyse van zeven semi-gestructureerde interviews met in totaal negen respondenten bij verschillende diaconieën en diaconale centra, is er gekeken of de verwachting overeenkwam en is de vraagstelling beantwoord. Het ‘kritisch participeren’, lijkt de weg te zijn die de meeste diaconieën voor zichzelf zien. Echter, er is ook gebleken dat er enorm veel verschil zit tussen de visies van de diaconieën op hun eigen rol binnen de aankomende transitie. Meer onderzoek is nodig om een helder beeld te krijgen van plaats van de diaconie in de veranderende verzorgingsstaat. Maar, er is misschien ook wel meer aandacht nodig bij de diaconieën zelf voor de vraag: Welke rol willen wij in de participatiesamenleving