Wstęp

Prezentowany wybór ogranicza się do ukazania tekstów myślicieli zaliczanych do dwóch najważniejszych kierunków, które zaznaczyły się w neokantyzmie, a mianowicie do szkoły badeńskiej i szkoły marburskiej. Przy tej okazji odsłania się problem całego neokantyzmu, gdyż wśród przedstawionych tekstów znajduje się artykuł Nicolaia Hartmanna (1882—1950), z jednej strony jednego z największych filozofów XX wieku, z drugiej — myśliciela bardzo rzadko postrzeganego w kontekście neokantyzmu. Już zatem to ukazuje, że neokantyzm jest problemem sam w sobie, co jednocześnie utrudnia jego merytoryczną ocenę. Jak zdefiniować kierunek filozoficzny, w odniesieniu do którego nie można właściwie podać ani daty powstania, ani też daty zakończenia? Zrazu ujawnia to rozliczne trudności z jego historycznym określeniem. Filozofię neokantyzmu bowiem należy rozpatrywać w kontekście całej filozofii dziewiętnastego wieku, a więc trzeba uwzględnić filozofię idealizmu niemieckiego, ale także pozytywizm, czy też materializm [...]