De relatie tussen Cognitie, Taalontwikkeling en Sociale Redzaamheid bij Kinderen met het Syndroom van Down

Achtergrond: Jonge kinderen met het Syndroom van Down (DS) hebben een achterstand in de taalontwikkeling. Het is nog niet duidelijk in hoeverre deze achterstand wordt beïnvloed door hun cognitieve ontwikkelingsniveau en in hoeverre deze taalachterstand van invloed is op hun sociale zelfredzaamheid. Doel: De relatie tussen cognitie en taalontwikkeling en tussen taalontwikkeling en sociale zelfredzaamheid bij jonge kinderen met DS nader onderzoeken. Methode: Bij 15 kinderen met DS werd op de leeftijd van 34 maanden de mentale ontwikkelingsleeftijd (MA) en taalontwikkeling bepaald met de Bayley-III en de sociale zelfredzaamheid met de Bayley-III Adaptief Gedrag Schaal. Taalproductie (i.e., verbale uitingen en gebaren) werd gemeten rond de leeftijd van 24 maanden met de Lexilijst Nederlands en de N-CDI Woorden en Gebaren. Resultaten: Cognitie bleek significant samen te hangen met de taalontwikkeling. Daarbij bleek dat kinderen met een hogere MA een hogere taalproductie hadden zowel voor verbale uitingen als voor gebaren. Vanwege een kleine response op de vragenlijsten werd de sociale redzaamheid niet geanalyseerd. Conclusie: De taalontwikkeling en in het bijzonder de taalproductie van zowel woorden als gebaren van jonge kinderen met DS wordt beïnvloed door het cognitieve ontwikkelingsniveau. Over de invloed van beperkingen in taalontwikkeling op de sociale zelfredzaamheid kon geen uitspraak worden gedaan