Een wederzijdse testcase. Het besluitvormingsproces rond het zenden van grondtroepen naar Korea-conflict

Op 25 juni 1950 viel Noord-Korea zijn zuiderbuur aan. Deze gebeurtenis was het begin van de Koreaanse Oorlog, waarbij uiteindelijk Noord-Korea en communistisch China tegen Zuid-Korea en een onder Amerikaanse leiding staande VN-macht vochten. Dit was het eerste grote gewapende conflict van de Koude Oorlog en was als zodanig een lakmoesproef, een testcase, voor de verhoudingen binnen de westelijke alliantie. Zoals naar voren zal komen was het symbolische element in deze strijd van het grootste belang, daar de feitelijke militair-strategische waarde van het Koreaanse schiereiland gering was. Nederland verzorgde ook een bijdrage aan de strijdkrachten van de VN, zowel maritiem als met grondtroepen. Met het eerstgenoemde component was Den Haag sneller dan het tweede, maar uiteindelijk werden er ook Nederlandse grondtroepen naar Oost-Azië gezonden. Hier zaten echter wel een aantal haken en ogen aan. De interessantste is wel dat Nederland de VS en de VN verantwoordelijk hield voor de onafhankelijkheid van Indonesië. Deze erkenning van soevereiniteit gaf Den Haag immers met tegenzin. Andere kwesties speelden ook een rol, maar dat alles kon niet beletten dat op 26 oktober 1950 aan boord van de Hr. Ms. Zuiderkruis het eerste contingent grondtroepen opstoomde naar Korea