Obsessieve-compulsieve stoornis : praktische handvatten voor de huisarts

Een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) is een complexe psychiatrische stoornis. Ze komt relatief frequent voor en geeft aanleiding tot significant psychisch lijden en disfunctioneren. Deze aandoening wordt vaak laattijdig gedetecteerd omdat patiënten zich voor hun klachten schamen en hulpverleners de stoornis slecht herkennen. Een chronisch beloop van OCS is gerelateerd aan een meer ongunstige prognose. De huisarts speelt een cruciale rol in de screening, de diagnose, de behandeling en de verwijzing van patiënten met OCS. Een snellere detectie van patiënten met een verhoogd risico op OCS zorgt voor een snellere diagnose en behandeling. Psycho-educatie over de aandoening is een belangrijke eerste stap in de richting van herstel. De behandeling is zelden curatief, maar helpt wel om symptomen significant te verbeteren. De aanbevolen behandeling is cognitieve gedragstherapie met exposure en responspreventie (ERP), al dan niet in combinatie met een selectieve serotonineheropnameremmer (SSRI). De medicamenteuze dosissen voor de behandeling van OCS zijn vaak hoger dan voor andere indicaties. Ook de tijd tot respons is langer. Bij therapierefractaire OCS kan diepe hersenstimulatie (DBS) worden toegepast. In België worden hiervoor duidelijke in- en exclusiecriteria gehanteerd. Ten slotte heeft de huisarts een cruciale rol in de opvolging van patiënten met OCS met als focus het hervalrisico, de therapietrouw en de mogelijke bijwerkingen van de psychofarmaca