Opgravingsdocumentatie scheepswrak Eijsden

Scheepstype: platbodem. In 1958 werd gemeld dat een baggermachine aan de Maasoever bij Eijsden bij het ontgrinden van een weiland genaamd Hournay du Dossay (eigendom van de Belgische gemeente Ternaaien) op een scheepswrak was gestoten, ten westen van het kasteel Oost bij KM 7.35, waar de oude Maasbedding lag. De resten, waarvan slechts een zeer klein deel boven de waterspiegel uitstak, lagen op een diepte van plusminus 3 meter beneden de oever in de grindlaag richting zuid-west noord-oost. Enkele eikenhouten spantjes en een lading 17e-eeuwse haardsteentjes met motieven kwamen omhoog. De scheepsrest werd bezocht door G.D. van der Heide en een er werd een rapport opgesteld. Het aanbrengen van damwanden en pompen t.b.v. nader onderzoek vond men te kostbaar en zou mogelijk niet werken. Een bergingspoging met staalkabels mislukte mede dankzij de zware lading, waardoor maar kleine fragmenten naar boven kwamen. Er zijn uit het scheepswrak ruim 100 haardsteentjes gekomen, die aan het Provinciaal Museum te Maastricht zijn afgeleverd. Deze steentjes waren nieuw, van een zacht geelrode kleur en met voorstellingen versierd aan één zijde: een reliëf van een dubbele adelaar ofwel een reliëf. van St. Joris met een draak en een jonkvrouw. Volgens de heer Sprenger moeten deze haardsteentjes worden beschouwd als van 17e- eeuwse ouderdom en vervaardigd te Luik. Behalve deze haardstenen bevond zich aan boord een hoeveelheid grijs-witte Belgische steen, zogenaamde zetsteen, welke ook nu nog gebruikt wordt bij oevervoorzieningen. Omdat dit materiaal bij het baggeren was weggedaan was het niet mogelijk het formaat van deze stenen te noteren. Het grootste scheepsfragment dat boven kwam was slechts 4 meter lang waardoor een scheepstype niet kon worden aangewezen, hoogstens dat het een platboomd en waarschijnlijk gladboordig vaartuig was. Er wordt een bouwdatum in de tweede helft van de 16e eeuw verondersteld, omdat voor transport van stenen indertijd doorgaans schepen werden gebruikt die al ouder waren