Słowo wstępne

W miejscu, w którym spotykają się zagadnienia dotyczące statusu i podmiotowości zwierząt oraz języka, jakim posługujemy się, mówiąc o zwierzętach i komunikując się z nimi, a także emocji towarzyszących spotkaniom trans‑gatunkowym, rodzi się wiele pytań. Wynika to z faktu, że czasami rozpoznanie tego, co zwierzęce w nas samych – w nas od‑zwierzęconych i antropocentrycznie osadzonych – związane jest z emocjami1 rozpiętymi pomiędzy zdziwieniem i wyparciem, emocjami, które poszukują (odpowiedniego) języka, aby zaistnieć w przestrzeni znaczeń. Mówiąc o związkach ludzko‑zwierzęcych, pytamy o logos, ale przecież pytania o logos są również pytaniami o praxis [...]