Rozumienie hermeneutyczne w pedagogice

Hermeneutyka wraz z fenomenologią stwarzają możliwość odsłonięcia i konstruowania sensu, w pewien właściwy człowiekowi sposób, a mianowi­cie — poprzez rozumienie . Hermeneutyka jest tutaj pojmowana jako technika objaśniania obszarów ludzkiej rzeczywistości (teksty, gesty, zacho­wania, dzieła kultury itd.) w celu ich rozumienia (por. Coreth , 1969, s. 7). Zadaniem hermeneutyki staje się więc objaśnianie i tłumaczenie „czegoś przez coś”, a więc interpretacja sensu skrywanego za różnymi sposobami ludzkiego „wyrażania siebie” (por. Ablewicz, 1994, s. 74). Fenomenologia to nauka o zjawiskach. Jej podstawowa zasada brzmi: „z powrotem do rzeczy” (por. D a n n e r , 1979. s. 112), a więc przy poznawaniu danej rzeczy należy skoncentrować się nie na wiedzy o niej, ale na niej samej. Zadanie fenomenologii sprowadza się zatem do odsłonięcia sensu podstawowego ludzkich działań, który to sens „czyni je dostępnymi świadomości i zro­zumiałymi” (Ablewicz, 1994, s. 74). Według O. F. Bollnowa (por. Plóger, 1986, s. 61—103), hermeneutyka I, ćzyli opis fenomenologiczny, to interpretacja, a hermeneutyka II, czyli hermeneutyka właściwa, to rozumienie[..