TÜRKİYE’DE İŞLETMECİLİK EĞİTİMİNDE AMERİKANİZASYON: ULUSLARARASI RAPORLARIN NİTELİKSEL ÇERÇEVESİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Türkiye’de modern anlamda işletmecilik eğitimi iki farklı paradigma ekseninde gelişmiştir. Bu paradigmalar, Alman ve Amerikan ekolleridir (B. Üsdiken: 2003). 1937 sonrası İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi’nde meşruiyete kavuşan Alman ekolü, 1950’lere kadar Türkiye’deki işletmecilik eğitiminde ağırlığını korumuştur (B. Adiloğlu ve G. Yücel: 2019). Buna karşın, İkinci Dünya Savaşı sonrasında Avrupa’da hızla gelişen Amerikanizasyon hareketinden en çok etkilenen ülkelerden biri Türkiye olmuştur. Amerikanizasyon hareketi Türkiye’de siyasi, iktisadi ve endüstriyel anlamda değişimlere ve gelişmelere yol açmıştır (B. Üsdiken: 2009). İktisadi ve Endüstriyel alandaki gelişmeler beraberinde Türkiye’deki işletmecilik sorunlarını çağdaş metotlarla ele almayı, işletmecilik eğitimini ve yönetici yetiştirilmesinin önemini gözler önüne sermiştir. Her iki ekolün gelişimi karşılaştırıldığında Alman ekolü daha çok bireysel girişimler etrafında şekillenirken, Amerikan ekolü daha karmaşık bir şekilde İşletmecilik Eğitimi’nin şekillenmesine neden olmuştur. Bu bakımdan, İşletmecilik eğitiminde Amerikanizasyon’un karmaşık sürecinin nasıl olduğu sorunsalı irdelenmesi gerektiği düşünülmektedir