Gramer olarak Sanat: Wittgensteincı Estetik Üzerine Bir Araştırma

Wittgenstein dil ile dünya arasında Tractatus’ta kurduğu resim teorisinden ikinci döneminde vazgeçmiş, olgusal dünyanın dışında olduğu için hakkında konuşulamayan alanlar olarak vaz ettiği etik, estetik ve teolojiyi bu döneminde deneyim dünyasının içine dahil etmiştir. İkinci döneminde sözcüğün anlamı artık dilsel olarak ifade edilen mantıksal önermeler aracılığıyla değil, sözcüklerle birlikte onlara eşlik eden mimik, jest ve hareketlerin “kullanımları” ile ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada Wittgenstein’ın ikinci döneminde geliştirdiği dil oyunlarından hareketle “gramer olarak sanat” ya da “gramer estetiği” şeklinde nitelendirilebilecek bir estetiğin imkânı sorgulanacaktır