Examining The Levels Of Self-Compassion And Optimism Of Parents Having Disabled Children

Yüksek Lisans TeziAile kan bağıyla birbirine bağlanmış; ortak kültür yaratan, karşılıklı birbirinden etkilenen, toplum içerisindeki en küçük birimdir. Toplumun temelini oluşturan aile kurumuna sağlıklı bir bebeğin katılımı ve normal gelişim göstermesi anne babayı mutlu ederken özel gereksinimli bir çocuğun doğumu onları mutsuz edebilir ve değişen yoğunlukta bir takım üzüntü, stres, kaygı gibi duygusal süreçlerden geçebilirler. Bu durum anne babaların öz-anlayış ve iyimserlik düzeylerini de etkileyebilmektedir. Bu araştırmada, özel gereksinimli çocuğa sahip anne babaların öz-anlayış ve iyimserlik düzeylerinin çeşitli demografik özelliklere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın ana değişkenleri öz-anlayış ve iyimserlik kavramlarıdır. Çalışma grubunu Ankara, Konya, Kayseri ve Karaman il ve ilçelerinde ikamet eden özel gereksinimli çocuğa sahip 529 anne, 195 baba olmak üzere toplam 724 kişi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Neff (2003) tarafından geliştirilen, Türkçe ’ye uyarlaması Deniz, Kesici ve Sümer (2008) tarafından yapılan öz-anlayış ölçeği ile Balcı ve Yılmaz (2002) tarafından geliştirilen iyimserlik ölçeği ve araştırmacı tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde elde edilen veriler normal dağılım gösterdiği için parametrik istatistik tekniklerinden t testi, tek yönlü varyans analizi (Anova), çıkan farklılığın kaynağını belirlemek için Tukey testi, korelasyon ve regresyon analizi teknikleri kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre özel gereksinimli çocuğa sahip anne babaların öz-anlayış ve iyimserlik düzeyleri arasında orta düzeyde, pozitif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır. Ayrıca öz-anlayışın özel gereksinimli çocuğa sahip anne babaların iyimserlik düzeylerinin anlamlı bir yordayıcısı olduğu ve %47’sini açıkladığı görülmüştürThe family is the smallest union in the society, connected by blood, creating a common culture and mutually affected. While the participation of a healthy baby and normal development in the family institution which is forming the basis of the society, makes the parents pleased, the birth of a child with special needs can make them unfortunate and go through emotional processes such as sorrow, stress, anxiety with varying intensity. This can also affect parents' self-compassion and optimism levels. In this study, it is aimed to investigate the levels of self-compassion and optimism of parents with children with special needs according to various demographic characteristics. The main variables of the research are the concepts of self-compassion and optimism. There are a total of 724 people, consisting of 529 mothers and 195 fathers, with special needs children residing in Ankara, Konya, Kayseri and Karaman provinces and districts. In the research, the Self-compassion Scale developed by Neff (2003) and adapted to Turkish by Deniz, Kesici and Sümer (2008) and the Optimism Scale developed by Balcı and Yılmaz (2002) and the Personal Information Form prepared by the researcher were used as the data collection tool. Parametric statistical techniques were used because the data which is acquired by the analysis process of the data showed normal distribution. For this reason; t test, one way variance analysis (Anova), Tukey test, correlation and regression analysis techniques were used to determine the source of the difference. According to the research findings; It has been found that there is a positive and significant relationship between the self-compassion and optimism levels of parents with children with special needs. In addition, it is seen that self-compassion is a significant predictor of the optimism levels of parents with children with special needs and explains 47%