The relationship between sydney classification and first line treatment in helicobacter pylori gastritis

YÖK Tez No: 489986Giriş: Ülkemizde prevalansı yaklaşık %85 olan Helicobacter pylori (H. pylori), peptik ülserden gastrik kansere uzanan geniş bir hastalık yelpazesinden sorumlu tutulmaktadır. H. pylori eradikasyonunda kullanılan farklı tedavi yöntemleri mevcut olmakla birlikte kullanım kolaylığı ve ulaşılabilirliği nedeniyle standart üçlü tedavi halen birçok bölgede birinci basamak tedavide yer almaktadır. H. pylori'nin neden olduğu intestinal metaplazi (İM) prekanseröz lezyon olduğundan, varlığında eradikasyon tedavisi gerektiren bir durumdur. Çalışmamızda İM varlığının, H. pylori pozitif hastalarda standart üçlü tedavinin başarısı üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntem ve Gereçler: Ocak 2014 - Aralık 2016 tarihleri arasında Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji ve İstanbul Özel Avrasya Hastanesi Genel Cerrahi polikliniklerine başvuran özofagogastroduodenoskopi işlemi sırasında alınan biyopsi sonucu H. pylori pozitif gastrit saptanmış ve birinci basamak tedavi uygulanmış hastalar retrospektif olarak incelenmiştir. Hastaların biyopsi materyalleri Sydney sınıflamasına göre kronik enflamasyon, glandüler atrofi, nötrofil aktivasyonu ve İM açısından değerlendirilmiştir. H. pylori pozitif saptanan tüm hastalara pantoprazol 1 g bid, amoksisilin 1 g bid ve klaritromisin 500 mg bid ile 14 günlük tedavi başlanmıştır. Tedavi bitiminden 15 gün sonra hastalardan kontrol gastroskopi ile biyopsi alınarak veya fekal H. pylori antijen testi bakılarak H. pylori eradikasyon başarısı değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan 181 hastanın yaş ortalaması 55.5±7.8 ve %52'si kadın idi. Kronik enflamasyonun şiddetli olduğu vakalarda, H. pylori eradikasyon tedavisinin başarı oranının düşük olduğu (p=0.001) tespit edildi. Nötrofil infiltrasyon aktivitesi saptanmayanlarda başarı oranı anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p=0.009). Glandüler atrofi şiddeti ve İM şiddeti (p=0.390) ile H. pylori eradikasyon tedavisinin başarı (p=0.812) oranı arasında bir ilişki olmadığı görüldü. İM şiddeti arttıkça H. pylori yoğunluğunun azaldığı tespit edildi (p=0.019). Sonuç: Çalışmamızda glandüler atrofi ve İM'nin H. pylori eradikasyon tedavi başarısı üzerinde anlamlı bir etkisi olmadığı görülmüştür. İM şiddeti arttıkça değişen hücre yapısına ikincil H. pylori'nin kendine uygun yaşam ortamı sağlayamaması, metaplaziye uğramış alanlarda H. pylori yoğunluğunun düşük saptanmasına neden olmaktadır. İM şiddeti arttıkça H. pylori yoğunluğunun anlamlı olarak azalması ise şiddetli İM saptanan vakalarda tedavi başarısının etkilenmemesinin nedeni olarak düşünülmüştür.Introduction: Helicobacter pylori (H. pylori), with a prevalence of approximately 85% in our country, is responsible for a wide spectrum of diseases ranging from peptic ulcer to gastric cancer. Although different treatment regimens are available for H. pylori eradication, standard triple therapy is currently being used as first-line eradication in many areas due to ease of use and accessibility. Intestinal metaplasia (IM) caused by H. pylori, is a precancerous lesion that requires eradication therapy. Herein, we aimed to investigate the effect of IM on standard triple therapy success in H. pylori positive patients. Materials and Method: The patients who referred to Düzce University Medical Faculty Gastroenterology Clinic and Avrasya Hospital General Surgery Clinic between January 2014 and December 2016, diagnosed with H. pylori positive gastritis after analysis of the biopsy specimen obtained during esophagogastroduodenoscopy and underwent first-line eradication therapy, were evaluated retrospectively. Biopsy specimens of patients were evaluated for the presence of chronic inflammation, glandular atrophy, neutrophil activation and IM according to the updated Sydney system. All patients diagnosed with H. pylori started treatment with pantoprazole 1g bid, amoxicillin 1g bid and clarithromycin 500 mg bid for 14 days. Patients were evaluated for H. pylori eradication success by gastric biopsy or fecal H. pylori antigen test 15 days after the treatment ends. Results: The mean age of the 181 patients included in the study was 55.5 ± 7.8 and 52% were female. The success rate of H. pylori eradication was found to be low in severe chronic inflammation (p=0.001). While the success rate was found to be high among patients with no neutrophil activity (p=0.009), there was no correlation between glandular atrophy severity and IM severity and H. pylori eradication success rate (p=0.390 and p=0.812). As the intensity of IM increased, H. pylori intensity was found to be decreased (p=0.019). Discussion: We found that glandular atrophy and IM do not have a significant effect on H. pylori eradication success. As the intensity of IM increases, H. pylori cannot provide a suitable living environment for itself secondary to altered cell structure, leading to a low H. pylori density in areas with metaplasia. The significant decrease in H. pylori intensity as the severity of IM increases is considered the reason for the irresponsiveness of H. pylori eradication treatment in severe IM