Insulin resistance in critical i·ll patients and its effect on mortality in intensive care unit

YÖK Tez ID: 448963Giriş/Amaç: İnsülin direnci, belli bir konsantrasyondaki insüline subnormal bir biyolojik yanıt alınması veya glikoz homeostazisinde insülinin beklenen etkisinin bozulması ve insüline verilen yanıtta eksiklik olarak tanımlanabilir. Ciddi stres, Yoğun Bakım Ünitesi (YBÜ)'nde yatan hastalarda lipid, protein ve karbonhidrat metabolizmalarında büyük ölçüde değişikliklere neden olmaktadır. Strese bağlı hipergliseminin en büyük nedeni insülin direncidir. Yoğun Bakım (YB) hastalarında insülin direncinin gelişim nedeni, hayatı tehdit eden hastalıklara adaptasyon amacıyla beyine, eritrosit ve hasarlı dokulara yeterli glikozu sağlamak olarak açıklanabilir. Yapılan birçok çalışmada Yoğun Bakım hastalarında hipergliseminin giderilmesi ile prognozda olumlu sonuçlar bildirilmiştir. Çalışmamızın temel amacı YBÜ'nde izlenen kritik hasta popülasyonunda insülin direncinin mortalite üzerine olan etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Yoğun Bakım Ünitesinde Eylül 2013 ve Ekim 2014 tarihleri arasında tedavi edilen 18 yaş üstü ve Diabetes Mellitus (DM) tanısı olmayan 150 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, kilo, boy, vücut kitle indeksi (BMI,"Body Mass İndex"), ve yatış tanıları kaydedildi. Hastaların YBÜ'ne kabul edildiği gün, YBÜ'nde yatışının 4. günü, 1. haftası, 2. haftası, 3. haftası ve 4. haftası kan alınarak, kandaki glikoz, insülin, C-Reaktif Protein (CRP), hemoglobin (Hb), "Red blood cell distribution width" (RDW), "Mean Corpuscular Volume" (MCV), Trombosit Dağılım Aralığı (PDW) ve lökosit parametreleri kaydedildi. Ayrıca hastanın YBÜ'ne kabul edildiği gün, yatışının 1., 2., 3. ve 4. haftasındaki "Acute Phsiology and Chronic Health Evaluation II" (APACHE II), Glasgow Koma Skalası (GKS) ve "Richmond Agitationand Sedation Scale" (RASS) skorlamaları hesaplanarak kaydedildi. İnsülin direnci "Homeostasis Model Assesment (HOMA) formülü kullanılarak hesaplanmıştır. Hesaplanan insülin direnci değeri ile diğer kan parametreleri ve skorlamalar arasındaki korelasyon ve bunun mortaliteye etkisi araştırıldı. Hastaların YBÜ'de takip edildiği süre içerisinde oluşabilecek enfeksiyon ve diğer komplikasyonlar kaydedildi. Hastaların yoğun bakım sürecindeki mekanik ventilasyon (MV) ihtiyacı, beslenme durumu (parenteral ve/veya enteral), inotrop, steroid, insülin tedavileri uygulanıp uygulanmadığı not edildi. Hastaların yoğun bakım tedavi sonrası taburculuk, YBÜ ya da serviste eksitus olma durumları da kaydedildi. Bulgular: Farklı zamanlarda ölçülen insülin değerleri ile sonuç durumu arasında anlamlı bir korelasyon saptanmamıştır. Sonuç: İnsülin direncinin özellikle YBÜ'ne kabul ediliş değerleri mortaliteyi belirleyen faktörler arasında tanımlanmıştır. Çalışmamızda insülin direnci ve mortalite arasında bir korelasyon bulunamamıştır. Biz bunun nedenini heterojen hasta popülasyonuna ve kısıtlı hasta sayısına bağladık. İnsülin direnci ve mortalitenin ilişkisinin değerlendirildiği, geniş hasta sayılı çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Yoğun Bakım Ünitesi, İnsülin direnci, HOMA, APACHEIntroduction/Aim: Insulin resistance can be described as an subnormal biological response to a spesific insulin concentration or detoriation of an accepted response to insulin in glucose homeostasis and defficiency of insulin response. Severe stres in critically ill patients causes significant changes in lipid, protein and carbonhydrate metobolism. The most important reason of stres caused hyperglycemia is the insulin resistance. The reason of the insulin resistancein critically ill patients is to maintain sufficient glucose for brain, erythtocyte and damaged tissues for adaptation to the mortal disseases. Previous studies have shown that elimination of the hyperglycemia in ICU resultes in good clinical prognosis. The aim of our study is to evaluate the effect of insulin resistance on mortality in critically ill patients. Matherial and Method: Over 18 years old and non diabetic 150 patients that had been hospitalized in ICU between september 2013 and october 2014 was enrolled into this study.Age, gender, body weight, height, body mass index (BMI) and diagnosis of the patients was recorded.Blood glucose, insulin levels, CRP, hemoglobin, Red Blood Cell Distribution Width (RDW), Mean Corpuscular Volume (MCV), Platelet Distribution Width (PDW) and leucocyte values was detected on admission day, 4 th day, first, second, thrith and fourth week of the ICU stay. Acute Psology and Chronic Health Evaluation II (APACHE II), Glasgow Coma Scale(GCS) and Richmond Agitation and Sedation Scale (RASS) was also calculated at first, 4 th date, first, second, thrith and fourth week. Insulin resistance was calculated by using HOMA Formula. The relationship between insulin resistance and the parameters and its effect on mortality was evaluated. Infection and other complications durin ICU progress was also recorded. Mechanical ventilation requirement, nutritional status (parenteral and/or enteral), inotrope, steroid and insulin treatment was recorded. Patients process was recorded as exitus in ICU or ward and discharge from ICU. Results: There is no significant correlation between insulin values that detected in different times and resuts circumstances. Conclusion: İnsulin values especially on admission of the ICU was descirbed as a predictor of mortality. In our study we could not find any relationship between insulin resistance and mortality. We presume that our result was affected and limited with heterogenous patient population and minor patient number. Further studies can be arranged to evaluate the relationship between insulin resistance and mortality. Keywords: Intensive Care Unit, Insulin resistance, HOMA, APACH