De intergewestelijke en Brusselse gevolgen van de federale stimulans voor de oprichting van een aanvullend pensioenplan voor het lokaal contractueel personeel

De financiering van de pensioenen van de lokale besturen is de voorbije maanden meermaals op de politieke agenda en in de media beland. Net als elke publiekrechtelijke werkgever kunnen lokale besturen vastbenoemd personeel aanwerven (statutairen) of personeel met een arbeidsovereenkomst (contractuelen). Het verschil in statuut heeft een zeer belangrijke impact op het pensioen: statutaire medewerkers genieten een overheidspensioen (ambtenarenstelsel), terwijl het pensioen van de contractuele medewerkers voor rekening is van de sociale zekerheid voor werknemers. Dat onderscheid is bepaald niet onbelangrijk voor de medewerkers. Een ambtenarenpensioen is immers aantrekkelijker dan een werknemerspensioen. De laatste tien jaar hebben twee opeenvolgende hervormingen, de hervorming van oktober 2011 en die van maart 2018, het financieringsmechanisme van het lokale ambtenarenpensioen grondig gewijzigd. Deze bijdrage wil een stand van zaken geven van dit atypisch financieringssysteem. Ze is in drie delen onderverdeeld. Het eerste deel schetst in grote lijnen de evolutie van het financieringssysteem voor de pensioenen van de lokale statutaire medewerkers en onderstreept de voornaamste uitdagingen waar het voor staat (1). Het tweede deel behandelt het kernonderdeel van de wet van 30 maart 2018 en van de laatste systeemhervorming. Het geeft meer info over de interregionale gevolgen van de eerste toepassing van de federale stimulans voor de invoering van aanvullende pensioenplannen voor het lokaal contractueel personeel (2). Tot slot belicht het derde deel de gevolgen van diezelfde hervorming voor een specifieke groep: de lokale besturen uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (3). Het besluit herneemt de belangrijkste analyses alvorens een aantal hervormingsvoorstellen te doe