Relatıonshıp Between Savıng, Economıc Growth And Fınancıal Development: Evıdence From Turkısh Economy

Ekonomik büyüme ve faktörleri Merkantalistlerden günümüze kadar birçok iktisat okulu ve düşünürün önem verdiği bir konudur. Klasik iktisatçılar büyümeyi sermaye birikimi, nüfus artışı, iş bölümü ve teknolojik gelişme ile açıklamaktadırlar. Keynesnen iktisat teorisini esas alan Harrod (1947) ve Domar (1959) büyüme modelleri büyümeyi, tasarruf ve yatırım ile birlikte ele almaktadır. Bu modele göre tasarruf ve yatırımlar yoluyla oluşturulan sermaye birikimi üretim düzeyini ve geliri artırmaktadır. Neoklasik iktisat teorisi kapsamında Solow (1957) büyümeyi, teknolojik gelişme ve nüfus artış hızı ile açıklamaktadır. K. Arrow (1962), P. Romar (1986) ve R. Lucas (1998) ile birlikte 1990'lı yıllarda ortaya çıkan içsel büyüme teorilerine göre büyümenin belirleyicileri olarak beşeri sermaye, araştırma-geliştirme faaliyetleri, yeni üretim süreçleri, yeni fikirler, patent ve telifler, uluslararası ticaret, teknoloji ve sermaye girişi gibi faktörlerinde dikkate alınması gerekmektedir. W. Bagehot (1873), J. Hicks (1969), Shumpeter (1912), J. Robinson (1952) ve H. Patrick (1966) finansal sektör ile ekonomik büyüme arasında bir etkileşimin olduğunu ileri sürmektedirler. Ayrıca McKinnon (1973) ve Shaw (1973) ise finansal serbestleşmenin, tasarrufları yatırımlara kanalize ederek büyümeyi olumlu etkilediğini ifade etmektedirler. Bu çalışmada, Türkiye ekonomisinin 1980:Q12015:Q4 dönemine ait verilerle yapılan ekonometrik tahminlerden elde edilen bulgulara göre, yurtiçi tasarrufların ve finansal gelişmişliğin ekonomik büyüme üzerinde etkisinin olduğu görülmektedir. Ancak finansal gelişmişlik ile ekonomik büyüme arasındaki etkileşiminin yurtiçi tasarruflarla karşılaştırıldığında daha güçlü olduğu anlaşılmaktadır.Economic growth and factors is an issue that a number of thinkers and school for economics have paid substantial attention from the time of Mercantilists up to the present. Classical economists explain the growth with capital accumulation, population growth, division of labour and technological advancement. Grounding on Keynesian economic theory, Harrod (1947) and Domar (1959) growth models take the growth in to consideration with saving and investment. As far as the model is concerned, capital accumulation which is constituted with saving and investments boosts output level and revenue. Within the scope of Neoclassical economic theory, Solow (1957) explain the growth with technological advancement and population growth rate. According to the intrinsic growth theories emerging in the 1990s with K. Arrow (1962), P. Romar (1986) and R. Lucas (1998), it is expressed that such factors as human capital, R&D activities, novel production procedures, novel ideas, letters patent and reconciliation, international trade, technology and capital inflow should be taken into consideration as the determinants of growth. W. Bagehot (1873), J. Hicks (1969) Shumpeter (1912), J. Robinson (1952) and H. Patrick (1966) suggest that there is an interaction between financial sector and economic growth. As well, McKinnon (1973) and Shaw (1973) influence growth for the better by carrying out financial liberalization and canalizing savings into investments. Based upon the findings from the econometric estimates made with data on Turkish economy in the period of 1980:Q1-2015:Q4, this study reveals that domestic savings and financial development have influence on the economic growth. Nevertheless, it has been understood that the interaction between financial development and economic growth is more powerful compared with domestic savings