SOSYAL BİLGİLER ÖĞRETİMİNDE İSTANBUL'DAKİ BAZI TARİHİ MEKÂNLARIN KULLANIMI

Bu araştırmada, İlköğretim 7. sınıf Sosyal Bilgiler dersinde Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi içerisinde yer alan Osmanlı Devleti Yeni Başkentinde konusu doğrultusunda İstanbul'un bazı tarihi mekânlarının ve müzelerinin, geleneksel yöntemle işlenişiyle, tarihi yerlerle öğretim yöntemine göre işlenişi arasında, öğrencilerin akademik başarılarını etkileme ve bilgilerin kalıcılığını sağlama bakımından anlamlı bir fark olup olmadığı saptanmaya çalışılmıştır. Ön test son test karşılaştırmalı deneysel yöntemin uygulandığı araştırma, 20082009 eğitim-öğretim yılı bahar döneminde İstanbul ili, Bağcılar ilçesinde yürütülmüştür. Bağcılar İlçesindeki Yıldıztepe İlköğretim Okulu 8/L sınıfı tarihi mekân ve müzelerle öğretim yönteminin uygulandığı deney grubu, 8/H sınıfı ise geleneksel yöntemin uygulandığı kontrol grubu olarak yansız seçim yoluyla atanmıştır. Tarihi yerlerle öğretim yönteminin uygulandığı deney grubu ile Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi çerçevesinde Osmanlı Devleti Yeni Başkentinde konusu doğrultusunda öğrencilerin İstanbul il merkezinde gezmek istedikleri tarihi mekân ve müzelere alan gezisi düzenlenmiştir. Kontrol grubunda ise aynı konu sınıf ortamında geleneksel öğretim yöntemiyle işlenmiştir. Uygulamaya başlamadan önce grupların akademik seviyelerini karşılaştırmak için ön test uygulaması yapılmıştır. Ön test sonuçlarına göre her iki grubun birbirleri arasında akademik başarı testi sonuçlarına göre anlamlı bir fark olmadığı, yani grupların birbirine denk olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Daha sonra deney grubunda tarihi yerlerle öğretim yöntemine göre, kontrol grubunda ise geleneksel öğretim yöntemine göre ders işlenmiştir. Konunun bitirilmesinden sonra son testler uygulanmıştır. Uygulamalar sonucunda elde edilen veriler SPSS programı ile analiz edilmiştir. Deney grubunun ön test puan ortalaması X = 69,90 iken, son test puan ortalaması ise X =77,53'tür. Bu sonuca bağlı olarak tarihi mekân ve müzelerle öğretim yönteminin öğrencilerin akademik başarılarını artırdığı görülmüştür. Kontrol grubunun ön test puan ortalaması X =68,58; son test puan ortalaması ise X =71,45'tir. Bu verilere bakarak, geleneksel yöntemde de öğrencilerin akademik başarılarında artış gözlemlenmiştir. Deney grubu ile kontrol grubunun son test puan ortalamaları karşılaştırıldığında ise; deney grubunun son test puan ortalaması X =77,53; kontrol grubunun son test ortalaması ise X =71,45'tir. Tarihi mekân ve müzelerle öğretim yönteminin geleneksel yönteme göre öğrencilerin akademik başarılarını artırmada daha etkili olduğu görülmektedir. Genel olarak araştırma sonucunda, öğrencilerin akademik başarılarını ve öğrenilenlerin kalıcılığını sağlama açısından, daha çok duyu organına hitap eden, öğrenci merkezli öğretimi temel alan tarihi mekân ve müzelerle öğretim yönteminin, geleneksel öğretim yöntemine oranla daha başarılı olduğu anlaşılmıştır