İPTAL DAVALARINDA HUKUKA UYGUNLUK DENETİMİNİN SINIRLARI

Kamu hizmeti faaliyetini yerine getirirken idareye birey karsısında bir takım üstün yetki ve ayrıcalıklar tanınmıstır. Örneğin, idare, tek yanlı islemleri ile idare edilenlere yükümlülükler getirebilmekte, haklar tanımakta, bu sekilde hukuk aleminde değisiklikler yapabilmekte; ayrıca tek yanlı olarak tesis ettiği bu islemleri re'sen icra edebilme yetkisine de sahiptir. İste, idarenin, bu üstün yetkilerini suiistimal edip bireyin temel hak ve özgürlüklerini ihlal etmesinin önüne geçmek ve hukuk alanında kalmasını temin etmek için idari islemlerin yargısal denetimi ilkesi öngörülmüstür. Kuvvetler ayrılığı ilkesinin zorunlu bir sonucu olarak idarenin eylem ve islemlerini denetleyen idari yargının bir sınırı olmalıdır. Bu ilke uyarınca yargı, yasama ve yürütme karsısında bağımsız olduğu gibi yürütmenin bir parçası olan idare de, yargı karsısında bağımsızdır. Söz konusu sınır, gerek Anayasanın 125. maddesinde gerekse 2577 sayılı Kanunu'nun 2. maddesinde düzenlenmis olup, bu hükümlere göre idari yargının yetkisi, idari islemlerin hukuka uygunluk denetimi ile sınırlı olup, idari islemlerin yerindelik denetimi bu yetkinin kapsamı dısındadır. Hukuka uygunluk denetiminin, önceden konulacak kurallarla belirlenebilen kesin ve her olaya uygulanabilecek bir sınırı bulunmayıp, her somut olayın özelliklerine göre değiskenlik arz ettiğinden objektif ve istikrarlı içtihatları ile meseleyi somutlastırmak yargı merciine düsmektedir