Global codes of ethics in tourism: Evaluation of the views of the managers of travel agencies

Etik kodları, birçok organizasyon tarafından etik politikaları açıklamanın bir yolu olarak kullanılmaktadır. Etik kodları, etiğe aykırı davranışı ortadan kaldırmayı garanti edememekle birlikte, işletmelerin çalışanlarına kültür ve etik değerleri benimsetmeye çalıştıkları yollardan biridir. Bir etik koduna sahip olmak, organizasyonun temel değer ve geleneklerini açıkladığı sembolik bir davranışı temsil etmektedir. Etik kodları, etiği kurumsallaştırma girişimini temsil etmekte ve stratejik yönetim belgesi olarak ilgiyi hak etmektedir. Bu araştırma, Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütünün (BMDTÖ) Turizm için Küresel Etik Kodu ve onun uzantıları olarak nitelendirilebilecek Sorumlu Turist ve Gezgin broşürü ve Dünya Turizm Etiği Komitesinin (DTEK) Türkiye'deki seyahat acenteleri yöneticilerince bilinirlikleri ve bu araçlardan faydalanma durumlarının yanı sıra, yöneticilerin etik kodlar/ilkeler oluşturma, etik eğitim sağlama ve etik organizasyon(lar)a üye olma gibi konulardaki durumlarını ortaya koymayı amaçlamıştır. Bu bağlamda, araştırmanın amaç ve problemine uygun bir anket hazırlanarak elektronik ortama konmuş ve anketin adresi (linki), Türkiye Seyahat Acenteleri Birliğinde (TÜRSAB) mevcut e-posta adreslerine gönderilmiştir. Böylece, seyahat acentesi sahip ve/veya yöneticilerinin bu çalışmadan haberdar olmaları ve çalışmaya atılmaları istenmiştir. Hem gönderilen e-postalarda hem de anketin açılış sayfasında araştırmanın amacı, nerede ve kimler tarafından yapıldığı bilgisine yer verilmiştir. Anketin açılış sayfasında, ayrıca, etik kodu kavramının tanımına yer verilerek söz konusu kavramın anketi cevaplayacaklar tarafından daha net anlaşılmasını sağlamak ve böylece etik kodu kavramına ilişkin olası bir anlam karmaşasının önüne geçmek ve araştırmanın geçerliliğini arttırmak amaçlanmıştır. Anketi yanıtlayan 116 seyahat acentesi yöneticisinin ifadelerinden yöneticilerin %66'sının henüz BMDTÖ'nün Turizm için Küresel Etik Kodunu bilmedikleri sonucu ortaya çıkmıştır. Kodu bilen 39 yöneticinin 22'si etik ikilem ve sorunların çözümünde söz konusu ilkelerden yararlandıklarını ifade etmiş; diğer 17 yönetici ise bu soruyu hayır biçiminde yanıtlamıştır. Müşteriler ile imzalanan sözleşmeler oluşturulurken söz konusu Kodun ilgili maddelerinden yararlanma noktasında ise 39 yöneticiden %69'u hayır yanıtını vermiş ve bu oran evet yanıtını verenlerin oranına göre istatistiksel olarak anlamlı bir fazlalık olarak çıkmıştır. Araştırmanın tümü istatistiksel olarak da anlamlı çıkan diğer başlıca sonuçları arasında katılımcıların, %67'sinin etik denetim yapmıyor/yaptırmıyor olmaları, %73'ünün çalışanlarına etik eğitim sağlamamış olmaları, %63'ünün acentede etiğe aykırı durumları bildirmek için bir iletişim kanalı ya da merci oluşturmamış olmaları ve %91'inin işletmelerinde herhangi bir etik kodu oluşturmamış olmaları vardır. Son olarak, turizm sektörü ve etik kodları, BMDTÖ'nün Kodu ve DTEK gibi konulara ilişkin 10 yargıda katılımcıların 1,15 (-2+2) ortalama puan ile en çok Turizm sektörü etik kodlarla-ilkelerle yönetilmelidir. yargısına katıldıkları; 0,21 (-2+2) ortalama puan ile de en az Dünya Turizm Etiği Komitesi, kendisine iletilen sorunları çözmede adil, tarafsız, etkili ve başarılı olacaktır. yargısına katıldıkları görülmüştür. BMDTÖ'nün Kodunu bilen yöneticiler ile bilmeyen yöneticilerin söz konusu yargılara katılmaları arasında DTEK'e ilişkin görüş hariç istatistiksel olarak anlamlı bir farka rastlanmamıştır.Codes of ethics are used as ways of expressing ethical policies by many organizations. Although codes of ethics can not guarantee to stop unethical behaviour, they are a way for organizations to embed cultural and ethical values in their employees. Having a code of ethics represents a symbolic attitude which an organization expresses its core values and traditions. Codes of ethics represent institutionalization attempts of ethics and they deserve attention for being strategic management documents. This study aims to indicate how familiar professionals (managers) of travel agencies in Turkey with the United Nations World Tourism Organization's (UNWTO) Global Code of Ethics for Tourism and its extentions, in a way, the Responsible Tourist and Traveller brochure and the World Committee on Tourism Ethics (WCTE), and how they benefit from this instruments as well as their status in developing codes of ethics, ensuring ethical education and being a member of an ethical organization. In this context, a questionnaire which would be appropriate for the aim and problem of the study was prepared and put forth on electronic medium. Link of the questionnaire was sent to e-mails which were available in the Association of Turkish Travel Agencies (TURSAB)'s website. Thus, owners and/or managers of travel gencies were expected to become aware of the survey and participate in it. Information about the aim of the study and where and by who it was being conducted took place both in the e-mails sent and in the first page of the electronic questionnaire. Further, the definition of a code of ethics was given place in the opening page of the questionnaire with a view to ensure that potential participants of the survey could better realize the concept of code of ethics; and thus, it was aimed to prevent any disambugiation regarding the concept; and, to improve the validity of the study. From the statements of 116 participants, it was found out that 66% of travel agencies' managers did not know about the UNWTO's Global Code of Ethics for Tourism while the survey was being conducted. 22 out of 39 managers knowing about the Code stated that they were benefiting from the principles of the Code to solve ethical dilemmas and problems and the rest 17 managers answered no to this. 69% of 39 managers answered no to benefiting from the provisions of the Code while making a contract with their clients; and, this proportion is statistically significant. Among the main results of the survey, also all of which are statistically significant, are that 67% of the participants did not made ethical controls; 73% of the participants did not provided their staff with ethical education; 63% of the participants did not established a communication channel or a position to report unethical acts in the workplace; and, 91% of the participants did not developed a code of ethics for their workplaces. Finally, among the items regarding tourism sector and codes of ethics, the UNWTO's Code and the WCTE, the most agreed item by the participants is Tourism sector has to be managed by codes of ethics and principles. with a 1,15 (-2+2) mean score; and the least agreed item is the WCTE will be just, objective, effective and successful while settling disputes submitted to it. with a 0,21 (-2+2) mean score. No statistically significant differences are seen between the views of the managers who know the Code and those who do not know on these items, but the least agreed one, regarding the WCTE