1980 sonrası sanat ortamının yeni yönelimleri: kent ve mekân üzerine plastik çözümlemeler

Kent, tarihsel süreçte Gotik, Rönesans, Barok dönemler, Romantizm ve sonrasında modern sanatta Izlenimcilik, Dısavurumculuk gibi akımlarla resimde imgeye dönüsmüstür. Oysaki günümüzde insan elinden çıkma bir nesne haline gelmistir. Özellikle Rönesans'tan sonra sanatçılardaki konu özgürlügü kenti bir imge olarak öne çıkarmıstır. Çünkü Rönesans ve öncesinde en önemli imge din oldugu için yapılan eserler kutsal sayılmıstır. Kentleri yeniden insa etme, yenileme modern bir tutumdur. Modernizme göre kent, uygarlıgın besigi, insan aklının en yetkin ürünüdür. Bu baglamda modernistlerin kente bakıs açıları degismis ve islevsel olmustur. Sergi salonları, galeriler, müzeler modernlesme ile birlikte kamusal alanlarda hizmet vermistir. Sanayi Devrimi sürecinde kente farklı bir gözle bakan sanatçılar, kent imgesini benimsemislerdir. Sanatçılar konuları arasına insanların gündelik yasamları, isçi sınıfı, toplumsal yapı gibi konuları ele almıslardır. Kentin kültürel, ekonomik, sosyal dinamikleri imgenin dönüsümünü belirler. Dolayısıyla kültür dönüsümleri, kentin siyasal, ekonomik balgamdaki degismeleri ve teknolojik gelismeler karsısında kent kimlikleri farklılasarak netlik kazanmıstır. Kent bazen bir zeminde hayat bulmakta, bazen de göstergeler yardımıyla anlasılabilmekte ya da siyasal bir söylemin parçası haline gelmektedir. Postmodernizmde kent, çogulcu, çok sesli, anarsik, oyun oynanan ve denetlenemez kaotik bir olusum olarak tanımlandıktan sonra sanat, galeri ve müzelerden çıkarak bir seçenek olarak kent içerisinde yasamını sürdürmüstür. Bu baglamda kent günümüzde üretim nesnesi konumuna gelmistir. Bir sorun olarak ele alınan kent, gözlem ve deneyimler sonucunda uygulama çalısmalarına yansıtılmıstır. Kentin pek çok kültürü bir arada yasatmasından dolayı çesitlilik ve zıtlıklar, yeni yasam modellerinin bireyler üzerinde yarattıgı sarsıntı, baskalasım, yabancılasma ve yalnızlasma gibi konular uygulama çalısmalarına kuramsal olarak yansımaktadır. Binalar da insanlar gibi birbiriyle uyumsuz ve bir yapı içindedir. Bu yapıya ragmen olusturulan yanlıs kültür politikaları sebebiyle hızla tek tiplesen insan ve kent karsılıklı etkilesimden dolayı hastalıklı bir hale gelmistir. Toplumsal dönüsüm uygulama çalısmalarının düsünsel boyutunu meydana getirmistir. Biçimsel olarak, kente ait formlar, gerçekçi bir dilden uzak, göstergelerle aktarılmıstır. Teknik olarak boya ve farklı malzemeler kullanılmıstır. Çalısmalarda kenti oldugu gibi yansıtmak yerine, insanlar üzerindeki etkisi ve bunun ruhsal yansımaları dogrultusunda ifade edilmistir.Urban, for the art of painting, throughout the time of gothic and Renaissance era, during baroque, romanticism and later impressionism, expressionism and other movements, became the main theme of painting, the image. Especially today, the urban environment is the object of painting. After the Renaissance era, due to the freedom of the subject, urban has been proposed as a theme. Because in the Renaissance times but especially before, religion was the most important theme, reflected in religious artifacts. Rebuilding, renovating cities is a fact nowadays. According to Modernism, the city is the cradle of the civilization, the most perfect product of the human mind. In this context, the perspective of the modernists has been adjusted and became functional. Exhibition halls, galleries, museums have been established and improved and serve the public. During the industrial revolution, the artists looked at urban in a different way than before, adopting the new image of urban. The artists deal in their works with issues such as the daily lives of the people, the working class, the social structures. Urban's cultural, economic, social dynamics create a new concept, a new image. Therefore, cultural transformations, the city's political and economic changes, technological developments, all these, as it becomes clear, infuence the identity of urban. Urban, at times, lives on a certain stage, recognized by its signs and symbols, becomes part of political discourses. Urban as perceived by post-modernism is pluralistic, multi-voiced, anarchic, uncontrollable, chaotic, after being defined as it appears, art escaped from galleries and museums to reach urban life as an alternative. In this context, urban has become the nurture of production. A problem has been raised regarding urban, as a result of the observations and experience that are reflected in practice. Studies have shown that due to a combination of cultures, diversities, and vivid contrasts, new life models stagger the people, with major issues as alteration, estrangement, isolation. The people just as the buildings of the city are unharmonious and different. But due to wrong cultural policies the people start fast to become monotype and both urban and the people start to be broken down, affecting each other. Application studies have shown the dimension of social transformation. The form, the appearance, the behavior of urban, have been manifested with several indicators. The painting technique use paint and various materials. In this work, the intention is not to display urban as it shows but the psychological effect that has on the people