Current Collectıve Housıng Dıscussıons: Cohousıng Experıence

Birlikte barınma biçimleri bazı sosyal ve ekonomik sorunları çözmek üzere geliştirilmiş bir barınma pratiği olarak karşımıza çıkar. 18. yüzyılda köyden kente göç ve sanayileşmeyle birlikte zorlu çalışma ve barınma koşullarına yönelik olarak sosyalist ütopistler kente ve sosyal yaşama dair bazı öneriler geliştirmişlerdir. Dönemin sosyal ve kentsel problemlerine çözüm olarak birlikte barınma ve ortak alan paylaşımına önem veren bu tür barınma tipleri önerileri, 20. yüzyılda farklı biçimlerde karşımıza çıkmaktadır. Son yıllarda ise birlikte yaşam kavramına önem veren farklı bir yaklaşım olarak Cohousing oluşumlarını görmekteyiz. Birlikte barınma amacı ile alternatif bir yaşam biçimi oluşturmak isteyen Cohousingler de deneysel olarak varlık gösteren, döneminde sosyolojik ve mekânsal problemlere çözümler arayan, bulunduğu kentin de değişip dönüşmesini sağlayan ütopist yaklaşımlara benzer bir şekilde, kent yaşamının getirdiği zorlu durumlara çözümler aramaktadır. Ortaya çıkış nedenleri komşuluk ilişkilerini geliştirmek, gündelik yaşamın bazı eylemlerini birlikte kurgulayarak daha çok birlikte zaman geçirmek ve para tasarrufu sağlamak, çocukların daha güvenli bir ortamda büyümesini sağlamak, yaşamı ortak alanlar yaratıp paylaşım ve dayanışma içerisinde yürütmek ve daha sosyal bir hale getirmektir. Burada önemli olan birlikte kurgulanan bu yaşam biçiminin tamamıyla gönüllülük bazında oluşmasıdır. Ayrıca kullanıcının inisiyatif kullanabilmesi ve tasarımda katılımcı rol oynaması açısından da önem taşımaktadır. Cohousingler programatik olarak, her ailenin kendi evi yani özel yaşam alanı, isteğe bağlı yemeklerin dönüşümlü olarak hazırlanıp yenilebildiği ortak mutfak ve yemek alanı, her topluluğun kendi ihtiyacına göre aktivite yapabileceği ortak mekânları içermesi açısından farklı bir barınma biçimidir. Kırsalda ya da kent içinde olabildiği gibi; müstakil ya da yüksek katlı da tasarlanabilmektedir. Her ülkede Cohousing oluşumlarında farklı yaşam şekilleri ve konut politikaları neticesinde farklı uygulamalara rastlanılmaktadır. Cohousinglerin kente ve içinde barınan insanlara kattığı önemli nitelikler vardır. Bunlar; komşuluk ve kentsel etkileşim, sosyal dayanışma, saygı, hoşgörü ve yardımlaşma odaklı bir yaşam, düşük maliyet ve uzun vadede ödenebilirlik, yeşil alanlar, ekolojik yatırım, deneysel çözümler, katılımcı tasarım ve her topluluğun yapısına uygun konut başlıkları ile özetlenebilir. Cohousing yapılarının kent yaşamına da önemli katkılar sağlaması beklenmelidir. Ortak mekân kullanımı, birlikte vakit geçirerek yapılan aktiviteler de diğer komşu yapılardan da katılım beklenebilir. Bu bağlamda bulunduğumuz çağın insanları bireysellik ve yalnızlık kavramlarıyla yüzleştirmesi neticesinde saygı, paylaşım ve dayanışma ortamı içinde birlikte ve bireysel olanın dengesi, topluluğun özgün yapısına göre uyarlanarak yaşam alanları oluşturulmaktadır. Bu çalışmada Cohousing yapılarının mimari, sosyal ve kentsel ilişki açısından gelişimlerini incelemek amacıyla Cohousing yapılarında yapılan gözlemler, fotoğraf çekimleri ile mimarlarla ve Cohousing yapılarında yaşayan insanlarla görüşmeler yapılmış ve literatür taraması ile birlikte Cohousing deneyimi araştırılmıştır.The forms of collective housing appear as a housing practice developed to solve some social and economic problems. In the 18th century, socialist utopists developed some suggestions for urban and social life in order to address the difficult working and housing conditions as well as village to urban migration and industrialization. In the 20th century, these types of housing, which give importance to housing and common space sharing as a solution to the social and urban problems of the period, appear in different forms. In recent years, we see Cohousing formations as a different approach that gives importance to the concept of collective living. Cohousings, which desire to create an alternative way of life with the aim of collective living, similar to the utopian approaches that empirically exist, transforming the city in which they are located and seeking solutions to sociological and spatial problems during the period are also seeking solutions to the challenging situations brought by urban life. The reasons for its emergence are to develop neighbourhood relations, to spend more time together and to save money by functionalizing some actions of daily life together, to ensure children to grow up in a safer environment, to live by sharing and in solidarity by creating common areas and to make it more social. What is important here is that this lifestyle that is collectively designed is formed on a voluntary basis. It is also important for the user to take initiative and to play a participatory role in the design. Cohousing is a different form of housing in that it programmatically includes houses of each family, that is to say, their private living space, a common kitchen and dining area where optional meals can be prepared and eaten alternately, and common areas where each community can carry out activities according to their needs. As can be in the countryside or in the city; it can be designed as detached or high-rise forms. Different practices may be seen in cohousing formations in every country as a result of different life styles and different housing policies. There are important qualities that cohousings add to the city and the people living in it. These can be summarized with the titles such as neighbourhood and urban interaction, social solidarity, respect, tolerance and solidarity-oriented living, low cost and long-term affordability, green spaces, ecological investment, experimental solutions, participatory design and housings that are appropriate to the structure of each community. Cohousing structures are expected to make significant contributions to urban life. Participation from other neighbouring structures can be expected in the use of common spaces and activities carried out by spending time together. In this context, as a result of confronting people with the concepts of individuality and loneliness in the present era, living spaces are created in the environment of respect, sharing and solidarity, and the balance of the common and the individual according to the original structure of the community. In this study, in order to examine the development of Cohousing buildings in terms of architectural, social and urban relations, observations were made in Cohousing structures, photographs were shot, interviews with architects and people living in Cohousing structured were conducted and Cohousing experience was investigated with literature review