The Role Of Ottoman Red Crescent Socıety In War Mobılızatıon (1914-1918)

Savaş zamanında hasta ve yaralı askerlere hizmet vermek için 1863'te Cenevre'de kurulan Salib-i Ahmer Cemiyeti'ne benzer şekilde, Mecruhin ve Marda-i Askeriyeye İmdad ve Cemiyet-i Osmaniyesi 1868'de Osmanlı İmparatorluğu'nda kurulmuştur. 1877 yılında Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemiyeti adını alan kuruluş, uluslararası antlaşmaların sağladığı imkânlar ve özellikle II. Meşrutiyet döneminde kamusal alanın canlanması ile faaliyetlerinin kapsamını genişletme olanağı buldu. Savaşta yaralananların bakımı ve tedavisi amacına ek olarak Birinci Dünya Savaşı'na yaklaştıkça cemiyet, sosyal, siyasal ve iktisadi alanlarda da aktif olmaya başlamıştır. Kızılhaç (Salib-i Ahmer) ve Kızılay (Hilâl-i Ahmer) Cemiyetleri erken dönemlerinde uluslararası dayanışmayı hedeflemesine karşın zamanla cemiyetlerin faaliyetlerinde etnik, dini ve siyasal tercihler belirleyici olmuştur. Ayrıca, bu cemiyetlerin özellikle savaş dönemlerinde cephe gerisinin seferber edilmesinde hükümetlerle, sivil toplum kuruluşları ve paramiliter gruplarla yakın işbirliği içinde oldukları son yıllardaki akademik çalışmalarla ortaya konmuştur. Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemiyeti'nin de benzer şekilde topyekûn savaş nizamının sürdürülmesinde ve kitlelerin savaşa desteğinin canlı tutulmasında cephe gerisini seferber ettiği görülmektedir. Ancak, cemiyet, tarih yazımında çoğunlukla kronolojik kurum tarihi olarak ve insani yardım adı altında ele alınmış, nadiren ötesine geçilmiştir. Bu tezde, Birinci Dünya Savaşı'nın topyekûn savaş koşullarında cephe ve cephe gerisindeki faaliyetlerine odaklanarak cemiyeti ele aldım. Arşiv kaynaklarının yardımıyla, cemiyetin Osmanlı İmparatorluğu'nda sosyal yardımları merkezileştirdiği ve diğer sivil toplum örgütlerini kamusal alanı millileştirerek ve militarize ederek saf dışı bıraktığı şeklindeki literatür bulgularıyla uyumlu sonuçlara ulaşılmıştır.In a similar manner with the Red Crescent Society founded in 1863 at Genova to serve sick and wounded soldiers during war times, Mecruhin ve Marda-i Askeriyeye İmdad ve Cemiyeti Osmaniyesi organized in the Ottoman Empire in 1868. Renamed as Ottoman Red Crescent Society in 1877, the organization had the opportunity to expand its scope of activities both with possibilities provided by international agreements and resurgence of public space particularly during the II. Constitutional Period. In addition to the purpose of care and treatment of war wounds, it began taking part actively in social, political and economic areas as approaching to the First World War (1914-1918). Although Red Cross and Red Crescent Societies aimed international solidarity in their early periods; ethnic, religious and political preferences have become determinant in the activities of societies as time passed by. Furthermore, it manifested with the recent academic studies that these societies had been in close collaboration with governments, civil society organizations and paramilitary groups to mobilize home front especially during wartimes. Similarly, it appeared that Ottoman Red Crescent Society mobilized home front in sustaining total war order and keeping alive the support of masses for war. However, the Society is viewed until today with regard to chronological institution history and under the title of humanitarian aid in historiography that went further rarely. In this thesis, I discussed the Society during the total war conditions of the First World War by concentrating upon both its front and home front activities. With the help of archive materials, I found compatible results with the literature indicating that the Society centralized social aids and marginalized other civil society organizations by nationalizing and militarizing the public space in the Ottoman Empire