TİP 1 DİABETES MELLİTUS VE GESTASYONEL DİABETLİ GEBE PLASENTALARININ NORMAL GEBE PLASENTALARI İLE KARŞILAŞTIRMALI OLARAK İNCELENMESİ

Bu çalışmanın amacı diabetes mellitusun fötus üzerine etkisini ve bu etkiyi yaratan faktörleri açığa kavuşturmada katkı sağlayabileceği düşüncesi ile Tip 1 diabetes mellituslu ve gestasyonel diabetli gebe plasentalarını normal plasentalarla immünhistokimyasal ve ince yapı düzeyinde karşılaştırmalı olarak incelemektir. Bu çalışmada Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği’nde zamanında sonlanmış tekil gebeliklerden elde edilen plasentalar kullanıldı. Gebeliği öncesinde Tip 1 DM tanısı almış 6 hasta plasentası, gebeliği sırasında yapılan testlerle GDM tanısı almış 6 hasta plasentası ve hiçbir sağlık sorunu olmayan 6 gebe plasentası Sezaryen doğumla alınarak gruplar oluşturuldu. Plasentaların sağlıklı görünen kotiledonlarının maternal yüzlerinden elde edilen doku örnekleri ışık mikroskobik ve elektron mikroskobik inceleme ile immünhistokimyasal olarak plasental apoptozisi belirleyebilmek için Caspase–9 ve damarsal değişimleri gösterebilmek için VEGF primer antikorları ile boyanarak aralarındaki farklılıklar araştırıldı. Tip 1 DM grubuna ait plasentanın ışık mikroskobik incelemesinde serbest villuslar, kök villuslar ve villus stroması görülürken sinsityal düğümlerin artmış olduğu, perivillöz alanda belirgin konjesyonun varlığı, Gestasyonel diabetes mellitus grubunda ise sinsityal düğümlerde artış, endovillöz hiperkapillerizasyon, intervillöz bölgede ileri derecede konjesyon görüldü. Tip 1 DM grubuna ait plasentanın yarı–ince kesitlerinde serbest ve kök villuslardaki vasküler oluşumların belirgin hale geldiği ve perivillöz konjestif alanların varlığı, aynı grubun elektronmikroskobik incelemesinde serbest villus yüzeyindeki mikrovilluslar altta sinsityotrofoblast hücrelerinin kromatin dağılımının 96 homojen görünümü izlendi. Yarı–ince kesitler kontrol grubu ile karşılaştırıldığında villus stromasının büyük bir kısmını kaplayan vasküler oluşumlar görüldü. Gestasyonel diabetes mellitus grubuna ait plasentanın yarı–ince kesitinde serbest ve kök villuslarda değişik boyutlarda çok sayıda kontrol ve Tip 1 DM grubuna göre vaskülarizasyonun ileri derecede arttığı görüldü. Aynı grubun elektron mikroskobik incelemesinde sinsityotrofoblastik hücre katında multipl vakuoler oluşumlar, villus stromasındaki kollagen liflerin seyrekleşmesi, villusun hemen tamamını kaplayan vasküler oluşumlar dikkati çekmekteydi. Gruplar arasında VEGF immünreaktivite skorları yönünden istatistiksel olarak anlamlı farklılık görüldü (p=0,002). Kontrol grubu ile Tip 1 DM grubu arasında VEGF immünreaktivite skorları yönünden istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (p=0,026). Kontrol grubuna göre GDM grubunun VEGF immünreaktivite skorları istatistiksel anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p=0,002). Tip 1 DM grubu ile GDM grupları arasında da VEGF immünreaktivite skorları yönünden istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (p=0,132). Gruplar arasında Caspase–9 immünreaktivite skorları yönünden istatistiksel olarak anlamlı farklılık görüldü (p=0,008). Kontrol grubuna göre Tip 1 DM grubunun Caspase–9 immünreaktivite skorları istatistiksel anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p=0,009). Kontrol grubuna göre GDM grubunun Caspase–9 immünreaktivite skorları istatistiksel anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p=0,009). Tip 1 DM grubu ile GDM grupları arasında da Caspase–9 immünreaktivite skorları yönünden istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (p=0,699). Gerek Tip 1 diabetes mellitus, gerekse Gestasyonel diabetes mellitusta gelişen plasental hipoksi–iskemi, kompansatuar olarak villuslarda hiperkapillerizasyona, bunun sonucunda da immünohistokimyasal olarak VEGF immünreaktivitesinde artışa neden olmuştur. Plasental hipoksi–iskeminin bir diğer bulgusu olan sinsityal düğümlerde artış hem Tip 1 diabetes mellitusda, hem de gestasyoneldiabetes mellitus grubunda artmış olarak gözlenmiştir. Plasental hipoksi– iskemi aynı zamanda apoptozise zemin hazırlayan faktörlerden biridir. Apoptotik oluşumların artışı, maternal dolaşıma geçişi sistemik endotelyal toksisite yoluyla fötal gelişmeyi engeller. Bu da diabetik gebeliklerdeki IUGR ( İntrauterin Gelişme Kısıtlılığı ) ve fötal komplikasyonları açıklamada bir gerekçe olabilir.Clarification of possible factors that build effects of diabetes mellitus on fetus is aimed in this study and immünohistochemical comparison of placentas of Type 1 DM, GDM and control group pregnancies was held for this purpose. Placentas of single term pregnancies in Obstetrics and Gynecology Department in Keçiören Research and Training Hospital is used in this study. All placentas were taken during cesarian section of which; 6 Type 1 DM, 6 GDM and 6 control group pregnancies. Specimens were taken from healthy cotyledons of maternal site. Specimens were evaluated in comparison under light microscope and electronmicroscope both; after staining with caspase–9 antibodies to show placental apoptosis and VEGF antibodies to show vascular changes. Free villi, root villi and stroma of villi were observed accompanied with increased syncytial knots and prominent perivillous congestion in Type 1 DM group placentas. Placentas of GDM patients revealed increase in syncytial knots, endovillous hypercapillarisation and congestion in intervillous space. Half–fine specimens of Type 1 DM group showed that vascularity was increased in free and root villi and there were perivillous congestive areas. Electron microscopic examination of same group revealed that chromatin distribution was homogeneous in microvilli over free villi and syncytiotrophoblasts. In fine specimens, villi stroma contained a large number of vascular formations which was obviously increased when compared with contol group. Fine specimens of GDM group showed that, vascularisation was increased in free and root villi compared with control and DM groups. Electron microcopic evaluation of same group revealed, multiple vacuolar formations in syncytiotrophoblast level, thinning of collagen fibres in villi stroma and vascular formations which were overspread the villi. VEGF immünoreactivity scores were statistically different among groups(p=0,002). But difference between DM and control groups’ immünohistochemical VEGF scores was statistically unsignificant (p=0,026). GDM group VEGF immünohistochemical scores were significantly higher than control group (p=0,002). There was not statistically significant difference in VEGF scores between DM and GDM groups (p=0,132). İmmünoreactive caspase–9 scores were statistically different among groups (p=0,008). İmmünoreactive caspase–9 scores were statistically higher than control gruop, in both DM (p=0,009) and GDM (p=0,009) groups but there was not a significant difference in between two gruops(p=0,699). Placental hypoxia– ischemia in both Type 1 DM and GDM were shown to result with hypercapillarisation and increase in VEGF immünoreactivity immünohistochemically. Another finding of placental hypoxia– ischemia which is increase in syncitial knots was also detected in both DM and GDM group placentas. Placental hypoxia–ischemia is one of the factors that cause apoptosis. Increase in apoptotic factors and passage to maternal circulation, inhibit fetal growth by systemic endothelial toxicity. This may be one of the causative factors that result with IUGR and fetal complications in diabetic pregnancies