Prediyabetik hasta popülasyonunda retinopati ve nefropati sıklığının araştırılması

Giriş ve Amaç: Prediyabet; plazma glukoz düzeyinin normalden yüksek olduğu, ancak diyabet tanı sınırlarına ulaşmadığı durumlar için kullanılan klinik bir terimdir. Prediyabetin daha önce yapılan gözlemsel çalışmalarda artmış kardiyovasküler risk, mortalite ve diyabet gelişimi ile ilişkili olduğu ortaya konmuştur. Bazı çalışmalarda, prediyabetik bireylerde mikrovasküler komplikasyon sıklığının da artmış olduğu gösterilmiştir. Diyabetik retinopati dünyada en önemli önlenebilir körlük nedenlerinden biri ve diyabetin en sık görülen tedavi edilebilir mikrovasküler kronik komplikasyonudur. Diyabetik nefropati tüm dünyada KBY nedenleri arasında ilk sırada yer almaktadır. Diyabetin mikrovasküler komplikasyonlarının prediyabet evresinde tanınıp tedavi edilmesiyle, gelecekte gelişebilecek KBY ve körlük gibi komplikasyonların önlenmesinin sağlanacağı öngörülmektedir. Bu sebeple öncelikle prediyabetik popülasyonda retinopati ve nefropati sıklığını bilmek önemli olacaktır. Türkiye'de bu konuda fikir verebilecek bir çalıșma henüz literatürde bulunmamaktadır. Gereç ve Yöntem: Ocak 2019 Eylül 2019 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine başvuran ve Biyokimya Anabilim Dalı hasta veri tabanında OGTT ve serum kreatinin sonuçları bulunan kişiler arasından prediyabet tanı kriterlerini karşılayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 30 BAG, 30 BGT, 30 BAG+BGT mevcut hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalardan; yaş, cinsiyet, sigara kullanımı, prediyabet risk faktörleri (bilinen hipertansiyon, hiperlipidemi, psikiyatrik hastalık, gestasyonel diyabet veya iri bebek doğurma öyküsü, koroner, periferik veya serebral vasküler hastalık ve ailede diabetes mellitus varlığı öyküsü) bilgileri alındı. Boy, vücut ağırlığı ve bel çevresi ölçüldü. Hastalardan sabah alınan ilk idrar örneğinde spot idrarda mikroalbümin/kreatinin oranına bakıldı. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'nda detaylı göz muayenesi gerçekleştirildi ve uygun görülen 86 hastaya fundus floresein anjiografi (FFA) çekildi. FFA'da mikroanevrizma ve/veya periferik/maküler iskemi ve/veya vasküler sızıntı saptanan hastalarda retinopati mevcut kabul edildi. Bulgular: Çalışmamıza dahil edilen 86 hastanın 16'sında (%18,6) FFA bulgularına göre çok hafif düzeyde non proliferatif retinopati saptandı. 86 hastanın 13'ünde (%15,1) nefropati saptandı. Toplamda retinopati veya nefropati saptanan 25 hasta mevcuttu (%29,1). Prediyabet alt tiplerine göre retinopati dağılımı incelendiğinde BAG grubunda %14,3, BGT grubunda %13,8, BAG+BGT grubunda %27,6 olarak bulundu. Nefropati oranı BAG grubunda %10,7, BGT grubunda %13,8, BAG+BGT grubunda ise %20,7 olarak saptandı. Total komplikasyon oranı ise BAG grubunda %21,4, BGT grubunda %27,6 BAG+BGT grubunda %37,9 olarak bulundu. Gruplar arası bu farklar istatistiksel olarak VIII bulunmadı. Çalışmamızda diyabetik retinopatinin; yaş, sistolik ve diastolik kan basıncı, serum ürik asit düzeyi, e--GFR ve anti--hiperlipidemik ilaç kullanımı ile anlamlı ilişkisi tespit edildi. Diyabetik nefropati ile sistolik kan basıncı, serum ürik asit seviyesi ve e--GFR düzeyi arasında anlamlı ilişki saptandı. Bilinen vasküler (koroner, serebral veya periferik) hastalık varlığı ile hem retinopati, hem de nefropati arasında anlamlı ilişki tespit edildi. Sonuç: Çalışmamızda prediyabetiklerde hem retinopati, hem de nefropati sıklığının beklenenden daha yüksek olabileceği ortaya konulmuştur (%18,6 vs %15,1). Kombine bozukluk (BAG+BGT) grubunda en fazla olmak üzere tüm prediyabet alt tiplerinde yüksek komplikasyon oranları gösterilmiştir. Ayrıca prediyabetiklerde makrovasküler komplikasyonlar ile mikrovasküler komplikasyonlar arasında ilişki olabileceği tanımlanmıştır. Son çalışmalar ışığında prediyabetiklerde yalnızca makrovasküler komplikasyonların değil; mikrovasküler komplikasyonların da eski bilinen oranlara göre daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu sebeple bu konudaki çalışmalar arttıkça tarama ve tedavi konusunda yaklaşımların değişme ihtimali mevcuttur.Aim and purpose: Prediabetes is a condition which plasma glucose levels are higher than normal but do not reach the level of diabetes diagnose standards. Previous observational studies have shown that prediabetes is associated with increased cardiovascular risk, mortality and development of diabetes. In some studies, it has been shown that the frequency of microvascular complications is increased in prediabetic individuals. Diabetic retinopathy is one of the most important preventable causes of blindness in the world and the most common treatable microvascular chronic complication of diabetes.Diabetic nephropathy is the leading cause of CRF worldwide. Diagnosis and treatment of microvascular complications of diabetes in the prediabetes stage is expected to prevent future complications such as CRF and blindness. Therefore, it will be important to know the incidence of retinopathy and nephropathy in the prediabetic population. A study on this issue in Turkey is not yet available in the literature. Material and method: We selected, 30 IFG, 30 IGT and 30 IFG+IGT prediabetic patients, who admitted to Ege University Medicine Faculty between January 2019 September 2019 and who has the results of OGTT and serum creatinin levels in the database of Department of Biochemistry. The information of age, gender, smoking status and presence of prediabetes risk factors (known hypertension, hyperlipidemia, psychiatric disease, gestational diabetes or history of giving birth to a large baby, history of coronary, peripheral or cerebral vascular disease and family history of diabetes mellitus) were obtained from patients. Height, body weight and waist circumference were measured. Microalbumin/creatinine ratio in spot urine was examined in the first urine sample taken in the morning. Detailed eye examination performed in Ege University Faculty of Medicine Department of Ophthalmology and fundus fluorescein angiography (FFA) was performed in 86 eligible patients. Results: Of the 86 patients included in our study, 16 (18.6%) had very mild non proliferative retinopathy according to FFA findings. Nephropathy was detected in 13 of 86 patients (15.1%). There were 25 patients (29.1%) with retinopathy or nephropathy. The distribution of retinopathy according to prediabetes subtypes was found to be 14.3% in the IFG group, 13.8% in the IGT group, and 27.6% in the IFG+IGT group. The rate of nephropathy was 10.7% in the IFG group, 13.8% in the IGT group, and 20.7% in the IFG+IGT group. Total complication rate was found to be 21.4% in IFG group, 27.6% in IGT group and 37.9% in IFG+IGT group. These differences between the groups were not statistically significant. In our study, diabetic retinopathy was found to be significantly associated with age, systolic and diastolic blood pressure, serum uric acid level, e GFR and anti hyperlipidemic drug use. A significant relationship was found between diabetic nephropathy and systolic blood pressure, serum uric acid level and e GFR level. There was a significant relationship between the presence of known vascular (coronary, serebral or peripheral) disease and both retinopathy and nephropathy. Conclusion: In our study, both the incidence of retinopathy and nephropathy may be higher than expected in prediabetic patients (%18,6 vs %15,1). High complication rates have been shown in all prediabetes subtypes, most commonly in the combined disorder (IFG + IGT) group. In addition, it has been described that there may be a relationship between macrovascular complications and microvascular complications in prediabetic patients. In the light of recent studies, it is seen that not only macrovascular complications but also microvascular complications are higher in prediabetic patients compared to the previous known rates. Therefore, as studies on this subject increase, there is a possibility that approaches about screening and treatment will change