Pessimists and Optimists. Two approaches to the Problem of Nuclear Proliferation after the Cold War

Problem proliferacji broni jądrowej został pokazany z dwóch perspektyw: szkoły optymistycznej i pesymistycznej. W stanowisku optymistów proliferacja nie jest ujmowana jako zagrożenie, a bardziej skuteczne nuklearne odstraszanie. Optymiści uważają, że od czasów zimnej wojny niewiele się zmieniło i nuklearne odstraszanie będzie odgrywać ważną rolę w zapobieganiu wielu potencjalnym konfliktom. Przedstawiciele tego nurtu są przekonani, że decydenci posiadający arsenał nuklearny, bez względu na ustrój polityczny bedą zachowywać się racjonalnie w prowadzeniu polityki zagranicznej, w szczególności wobec innych państw atomowych. Szkoła pesymistyczna zajmuje przeciwne stanowisko. Według pesymistów, proliferacja zwiększa prawdopodobieństwo wybuchu wojny nuklearnej. Szkoła pesymistyczna upartuje w broni jądrowej szczególne niebezpieczeństwo dla rodzaju ludzkiego, a jej niekontrolowane rozprzestrzenianie jeszcze bardziej to ryzyko wzmaga. Przedstawicieli obu szkół łączy przekonanie, że proliferacja będzie dalej postępować, ale co do jej skutków są już odmiennego zdania.Nuclear proliferation is shown from two perspectives: optimists and pessimists. In the optimists' attitude nuclear proliferation is a very reliable and effective nuclear deterrent. Optimists attribute a nuclear deterrence in preventing potential conflicts. For optimists, politicians possessing nuclear arsenal, regardless from the political system tend to behave more rationally, especially to other nuclear states. In pessimists' attitude, nuclear proliferation is a threat and enhances a risk of nuclear war. Pessimists perceive nuclear proliferation as a threat for a human-being and civilization. Representatives of these two schools agree that nuclear proliferation will be proceed further because it is still an attractive option not only for states