Political islam and secular opposition?

W artykule dokonana została analiza, w jaki sposób rządy partii zakorzenionej w umiarkowanym islamie mogą wpłynąć na świecką demokrację w Turcji, rozwój państwa i jego relacje zewnętrzne. Argumentując, że sekularyzm w rozwiniętych demokracjach może być produktem demokracji jako takiej, tak samo, jak dzieje się to odwrotnie, w artykule utrzymuje się, iż konsolidacja demokracji może zapewniać dalszą konsolidację tureckiego sekularyzmu i trwałe dążenie w kierunku umiarkowanego politycznego islamu. Poza demokratycznymi konserwatywno-islamistycznymi aktorami i innymi czynnikami, demokratyczna konsolidacja wymaga istnienia silnych partii politycznych, by laiccy i umiarkowanie islamistyczni aktorzy mogli się równoważyć. W artykule rozważa się także, czy istnieje w Turcji realna siła opozycyjna na poziomie ogólnopaństwowym lub systemowym, skupiając się głównie na politycznym islamie. Główną tezą jest stwierdzenie, że chociaż polityczny islam jest obecnie najwyraźniejszym głosem opozycyjnym, jest także wpisany w tradycję państwową.This article analyzes how government by a party rooted in moderate Islamism may affect Turkey’s secular democracy, development, and external relations. The article maintains that democratic consolidation may secure further consolidation of Turkish secularism and sustainable moderation of Turkish political Islam. Besides, democratic consolidation requires strong democratic-secularist political parties so that secularist and moderate-Islamist civilian actors check and balance each other. This paper also discusses whether there is a real opposition movement in Turkey, by focusing mainly on political Islam. The main argument of the study is that although political Islam is currently the most distinguished oppositional voice, it is also articulated to the state tradition