Obraz chirurgii onkoplastycznej piersi w Polsce

Techniki onkoplastyczne i rekonstrukcyjne stanowią podstawowe narzędzia pracy współczesnych chirurgów piersi. Celem badania było ustalenie rodzajów rekonstrukcji onkoplastycznych przeprowadzanych w ośrodkach leczenia raka piersi w Polsce. Drogą e-mailową rozesłano kwestionariusz zawierający 18 pytań do członków Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej oraz Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej poprzez ich portale internetowe. Liczba pacjentek z rakiem piersi poddawana operacji sięgała od 120 do 904 rocznie w każdym z ośrodków. Wykonywano głównie operacje oszczędzające pierś (breast conserving surgery - BCS) z wyjątkiem jednego ośrodka (zakres 50 – 70%). Jednoczasową rekonstrukcję piersi (immediate breast reconstruction - IBR) wykonywano w 6-42% zabiegów. Najczęstszym rodzajem IBR była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i wszczepieniem implantu lub jednoetapowa rekonstrukcja przy użyciu implantu z lub bez wszczepienia siatki syntetycznej. Najczęściej wykonywanym zabiegiem odroczonej rekonstrukcji piersi (delayed breast reconstruction - DBR) była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i następnie z wszczepieniem implantu. W żadnym z badanych ośrodków nie wykonywano rekonstrukcji z użyciem wolnego płata. W ośrodku chirurgii plastycznej wykonywano rekonstrukcję z wykorzystaniem płata perforatorów głębokich naczyń nabrzusznych dolnych (DIEP). W ośrodkach onkologicznych wykonywano rekonstrukcje z użyciem płatów uszypułowanych. W wybranych ośrodkach stosowano bezkomórkowe macierze skórne (ADM) oraz przeszczep tkanki tłuszczowej. Oceniono wyniki na podstawie opinii pacjentów (patient-reported outcome measures - PROM) oraz powikłania po zabiegach. Nasze wyniki mogą stanowić podstawę do dalszego doskonalenia umiejętności, akredytacji, zbierania danych i audytu, w tym oceny na podstawie opinii pacjentów. Istnieje również pilna potrzeba rozwiązania problemu nierówności w refundacji procedur w różnych państwach Europy.Oncoplastic and reconstructive techniques are essential tools in the armamentarium of contemporary breast surgeons. The aim of the study was to identify oncoplastic reconstructive patterns in breast cancer centers across Poland. A questionnaire of 18 questions was sent by email to the members of the Polish Society of Surgical Oncology and the Polish Society of Plastic, Reconstructive and Esthetic Surgery via their dedicated websites. The numbers of breast cancer patients operated on in each center ranged from 120 to 904 per year. Breast-conserving surgery (BCS) predominated in all but one center (range 50-70%). Immediate breast reconstructions (IBR) accounted for 6-42% of procedures, The most frequent type of IBR was either a two-stage expander followed by a permanent implant or one-stage implant- based with or without synthetic mesh. The most frequent type of delayed breast reconstruction (DBR) was a two-stage expander followed by implant-based reconstruction. None of the surveyed cancer centers performed free flap reconstruction. Deep inferior epigastric perforator (DIEP) flaps were performed in the plastic surgery department. Reconstructions based on pedicled flaps were performed in cancer centers. Acellular dermal matrices (ADM) and fat transfer were used in selected centers. In the clinical scenario of adjuvant radiotherapy, delayed breast reconstruction was favored. The full range of oncoplastic BCS was performed. Patient-reported outcome measures (PROM) and complications were assessed. Our findings can act as a platform for further improvement in skills, certification, data collection and audit, including patient reported expectation measures. There is also an urgent need to address pan-European inconsistencies in procedural reimbursement