Correlates of posttraumatic growth in people treated with addiction

Posttraumatski rast (PTR) definira se kao iskustvo pozitivne psihološke promjene nakon doživljene krize ili traumatskog događaja. PTR je multidimenzionalni konstrukt koji obuhvaća promjene u vjerovanjima, ciljevima, ponašanjima, identitetu i razvoju mudrosti (Tedeschi i Calhoun, 1995). Iako se na iskustvo ovisnosti može gledati kao na iskustvo traume (Fullilove i sur. (1993), a proces oporavka od ovisnosti po mnogočemu je usporediv s procesom posttraumatskog rasta (Haroosh i Freedman, 2017), do sada je zabilježen samo jedan rad na temu posttraumatskog rasta kod osoba liječenih od ovisnosti. Stoga se ovim istraživanjem ispituju određeni korelati posttraumatskog rasta (socijalna podrška, osobine ličnosti i načini suočavanja sa stresom) kod osoba liječenih od ovisnosti. Posttraumatski rast je operacionaliziran kroz ukupni rezultat na skali posttraumatskog rasta te kroz 5 dimenzija skale (odnosi s drugima, nove mogućnosti, osobna snaga, duhovne promjene i vrijednost života). U istraživanju je sudjelovalo 85 osoba koje su se liječile ili se liječe od ovisnosti droga i alkohola u dobi od 17 do 62 godine. Sudionici su ispunjavali Upitnik posttraumatskog rasta (Tedeschi i Calhoun, 1996), HEXACO-PI-(R) inventar ličnosti (Lee i Ashton, 2004), COPE upitnik suočavanja sa stresom-dispozicijska forma (Carver i sur., 1989) i Skalu socijalne podrške (Macdonald, 1998). Rezultati su pokazali da sudionici koji primaju veću razinu ukupne socijalne podrške iskazuju i višu razinu ukupnog posttraumatskog rasta, da oni koji primaju višu razinu socijalne podrške od strane obitelji izvještavaju o višim razinama ukupnog posttraumatskog rasta te da oni koji primaju višu razinu socijalne podrške od strane prijatelja izvještavaju o višim razinama ukupnog posttraumatskog rasta. Sudionici koji su postizali više rezultate na dimenziji iskrenost-poniznost izvijestili su o višoj razini ukupnog posttraumatskog rasta, oni koji su postizali više rezultate na dimenziji emocionalnost izvijestili su o višim razinama na dimenzijama PTR-a odnosi s drugima i vrijednost života te su oni koji su postizali više rezultate na dimenziji ekstraverzije izvijestili o višoj razini ukupnog posttraumatskog rasta te višim razinama na dimenzijama odnosi s drugima i duhovne promjene. Sudionici koji su se pri suočavanju sa stresom više koristili usmjeravanjem na problem izvještavali su o višim razinama posttraumatskog rasta, oni koji su se više koristili usmjeravanjem na emocije izvještavali su o višim razinama posttraumatskog rasta, oni koji su se više koristili izbjegavanjem izvještavali su o nižim razinama posttraumatskog rasta te oni koji su se više koristili osamljivanjem i potiskivanjem emocija izvještavaju o nižim razinama posttraumatskog rasta.Posttraumatic growth (PTG) is defined as the experience of positive psychological change after an experienced crisis or traumatic event. PTG is a multidimensional construct that encompasses changes in beliefs, goals, behaviors, identity and the development of wisdom (Tedeschi and Calhoun, 1995). Although the experience of addiction can be seen as an experience of trauma (Fullilove et al.1993) and the process of recovery from addiction is in many ways comparable to the process of posttraumatic growth (Haroosh and Freedman, 2017), so far only one paper with topic on posttraumatic growth in addicts has been recorded. Therefore, this study examines certain correlates of posttraumatic growth (social support, personality traits and coping) in people treated with addiction. PTG was operationalized as a total score on the PTG scale and through 5 dimensions of PTG (Relating to Others, New Possibilities, Personal Strength, Spiritual Change and Appreciation of Life). The study involved 85 people who were or are being treated for drug and alcohol addiction between the ages of 17 and 62. Participants completed Posttraumatic Growth Inventory- PTGI, (Tedeschi and Calhoun, 1996), HEXACO-PI- (R) personality inventory (Lee and Ashton, 2004), COPE scale-dispositional form (Carver et al., 1989) and Social Support Scale (Macdonald, 1998). The results have shown that participants who receive a higher level of total social support show a higher level of overall posttraumatic growth, that those who receive a higher level of social support from family report higher levels of overall posttraumatic growth and that those who receive a higher level of social support from friends report higher levels of overall posttraumatic growth. Participants who scored higher on the Honesty-Humility dimension reported higher levels of overall posttraumatic growth, those who scored higher on the Emotionality reported higher levels on the dimensions of PTR Relating to Others and Appreciation of Life and those who scored higher on the Extraversion reported higher levels of overall posttraumatic growth and higher levels on the dimensions of Relating to Others and Spiritual Change. Participants who were more likely to focus on the problem when coping with stress reported higher levels of posttraumatic growth, those who made more use of focusing on emotions reported higher levels of posttraumatic growth, those who used the avoidance strategy more reported lower levels of posttraumatic growth and those who used the strategy of solitude and emotion suppression more, reported lower levels of posttraumatic growth