Mikroalbuminürisi olan hipertansif tip II diabetes mellituslu hastalarda enalapril ve losartanın mikroalbuminüri ve böbrek fonksiyonları üzerine etkileri

Mikroalbuminürisi olan nipertansif Tip II diabetes mellitulu hastalarda enalapril ve losartanın mikroalbuminuri ve böbrek fonksiyonları üzerine etkileri;Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de diabetik hastaların ortalama yaşam sürelerinin uzamasına paralel olarak DN'ye bağlı Son dönem böbrek yetmezliği vakaları giderek artmaktadır. Son dönem böbrek yetmezliği gelişmiş olan diabetik nefropatili hastaların yarısından çoğunu Tip 2 diabet vakaları oluşturmaktadır. Tip 2 diabette de nefropati önemli bir klinik problem olmasına rağmen bu grupta nefropatinin seyri Tip 1 diabetteki kadar iyi bilinmemektedir. Tip 2 DM da hipertansiyonun esansiyel olması muhtemeldir. Hipertansiyon diabetin bütün vasküler komplikasyonlarını şiddetlendiren, hastalığın prognozunu belirgin bir şekilde etkileyen bir risk faktörüdür. Bu nedenle diabetik hastalarda birlikte görülen hipertansiyonun kontrol altına alınması en az diabetin kontrolü kadar önem taşımaktadır. Tip 1 DM' lu hastaların %30-50' sinde diabetik nefropati mevcutken,Tip 2 DM' lularda bu oran %10-15 kadardır. Ancak tüm DM luların %90 ını Tip 2 diabetikler oluşturduğundan SDBY li vakaların çoğunu Tip 2 diabetiklerdir. Mikroalbuminürinin sadece renal hastalık yönünden değil aynı zamanda kardiyovasküler hastalık yönünden de artmış riskin bir habercisi olduğu bildirilmektedir. Mikroalbuminürisi olan Tip 2 DM' lu hastaların %22' sinde 10 yıl içerisinde klinik proteinüri geliştiği gösterilmiştir. Bu nedenle mikroalbuminürinin Tip 1 DM' deki kadar güçlü olmasada Tip 2 DM' da da aşikar nefropatinin habercisi olduğu bildirilmektedir. Mikroalbuminuri ve hipertansiyon diabetes mellituslu hastalarda nefropatinin progresyonunu hızlandırmakta ve kronik böbrek yetmezliğine gidişi olumsuz yönde etkilemektedirler. Son dönem böbrek yetmezliği gelişmiş, hastalarda ise diyaliz veya transplantasyon tedavisi gereklidir. Fakat bu tedavilerin getirdiği medikal ve sosyoekonomik zorluklar, bu iki faktörün kontrol altına alınmasını zorunlu kılmaktadır. 57Özellikle mikroalbuminüri döneminde yapılacak tedavilerin böbrek hasarını durdurduğunu hatta gerilettiği yönünde bir çok çalışma mevcuttur. Hem ACE-I'leri hemde AT II antagonistleri, antihipertansif etkilerinin yanısıra proteinürinin aşikar hale gelmesini geciktirmeleri, dolayısıyla da SDBY ne geçiş hızını azaltmaları nedeniyle diabetik nefropati'de öncelikle tercih edilen ilaçlardır. ACE-I' leri ve AT II antagonistlerinin benzer metabolik ve hemodinamik ve etkileri nedeniyle benzer klinik sonuçlara neden oldukları bildirilmektedir.Ancak ACE-I lerine göre daha yeni olan AT II antagonistlerinin DM lu hastalarda albuminüri üzerine etkilerini inceleyen çalışmalar sınırlıdır. Biz bu çalışmayı 2000 yılı şubat ile ekim ayları arasında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Polikliniğine başvuran, en az 5 yıl öncesinde DM tanısı konmuş olup halen oral antidiabetik ilaç alan ve persistan mikroalbuminürisi bulunan, hafif ve orta derecede hipertansif olup son 1 aydan beri antihipertansif ilaç kullanmayan Tip 2 DM 'lu toplam 32 hasta üzerinde yaptık. Hastaları randomize olarak 2 gruba ayırıp yarısına AT II reseptör blokeri olarak losartan, diğer yarısına ise enalapril başladık. Altı aylık tedavi döneminin sonunda her iki ilacın da hem mikroalbuminüriyi anlamlı bir şekilde azaltığını, hem de kan basıncını etkili bir şekilde düşürdüğünü tespit ettik. Enalapril grubunda UAE de başlangıç düzeyine göre yaklaşık %60' lık azalma görülürken, losartan grubunda bu oran %71 idi. Her iki grupta da hastaların yarıdan fazlasında UAE değerleri normoalbuminüri düzeyine indi. Ancak bu etkileri konusunda her iki ilaç arasında anlamlı bir farklılık tesbit edemedik.The effect of losartan and enalapril on microalbuminuria and renal functions in Type II diabitic, hypertensive patients with microalbuminuria; End stage renal disaese (ESRD) resulting from Diabetic Nephropathy (DN) is also increasing in Turkey as in other countries in accordance with the average life expectancy of the patients with Diabetes Mellitus (DM). Type 2 diabetes includes more than half of the patients with DN producing ESRD. Though nephropathy is also an important clinical problem in Type 2 diabetes, the course of nepropathy in this Type isn't known as well as in Type 1. It is likely that hypertension is essential in Type 2 DM. Hypertension is a risk factor definitely affecting the prognosis of the disease and aggravating all vascular complications of DM. For this reason, the controlling of hypertension associated with DM is as important as the controlling of DM. The incidence of diabetic nephropathy in type 2 DM is 10-15 % while it's 30-50 % in type 1 DM. But, most of the patients with ESRD are type 2 diabetics because type 2 diabetics compose the 90% of all diabetic patients.lt has been reported that microalbuminuria, is a predicror of not only renal diseases but also of increased risk in cardiovaskuler diseases.It was showed that clinical protenuria developed in 22 % of the type 2 diabetic patients with microalbuminuria in 10 years.Thus it has been reported that microalbuminuria is a predictor of overt nephropathy in type 2 diabetics although not as strong as in type 1 DM. Microalbuminiiria(MA) and hypertension accelerate the progression of nephropathy in the patients with DM, and affect negatively the course of the disease towards chronic renal deficiency.The management of dialysis and transplantation, however, is necessary in the patients with ESRD. Still, the medical and socio-economical difficulties caused by these managements make it necessary that these two factors should be controlled. In particular, there are a lot of studies explaining that treatments administered at the microalbuminuria! stage stop a harm to kidneys. Both ACE-I and AT II antagonists are preferred drugs in DN since they delay proteinuria to be come obvious in addition to their antihypertensive effect and so decrease the rate of transition to ESRD. ACE-I and AT II antagonists cause similarclinical result 59thanks to their similar hemodynamical and metabolic effects. But the studies evaluating the effects of AT II receptor antagonists, which is new group of drugs compared to ACE- I,on albuminuria in patients with diabetic nephropathy are limited in number. This study was done on total 32 patients with Type 2 DM, not using antihipertensive drugs during the last month, slight and modarate hipertensive, still taking oralantidiabetic drugs and producing persistant MA, with at least a five-year-diagnosed DM, admitted to the clinic of the Internal Medicine of the Medical School of the Selçuk Univerity between february and October, 2000. Our patients,were fallen into two groups randomly losartan as reseptör blocker was given to patients in first group and; enalapril was given to other patients. Consequently, we concluded that not only both drugs decreased MA significantly but they also decreased blood pressure effectively.While there was a 60% decrease in UAE compared to the beginning values in enalapril group, the rate of decrease in losartan group was 71%. In both groups, UAE values decreased to the normoalbuminüric levels in more than half of the patients. But,we couldnt find any significant difference between two drugs in terms of these effects