Charakterystyka kliniczna cukrzycowej kwasicy ketonowej i czynniki ją wywołujące u dzieci z nowo rozpoznaną cukrzycą

WSTĘP: Cele pracy obejmowały porównanie demograficznej i klinicznej charakterystyki dzieci z nowo rozpoznaną klinicznie cukrzycą typu 1, u których początkowo występowała lub nie występowała cukrzycowa kwasica ketonowa (DKA), oraz identyfikację czynników związanych z progresją do DKA. MATERIAŁ I METODY: W ciągu 3 miesięcy do badania włączono 99 pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 1 pochodzących z Diabetes, Endocrine and Metabolism Pediatric Unit (DEMPU) Uniwersytetu Kairskiego, w tym 53 pacjentów z DKA i 46 pacjentów bez DKA. WYNIKI: Najczęstszym objawami poprzedzającymi rozpoznanie cukrzycy w całej badanej grupie były: poliuria, polidypsja, chudnięcie, zwiększone łaknienie i nykturia (odpowiednio u 93,8%; 92%; 80,8%; 76,8% i 46,5% chorych), bez różnicy między grupami z DKA i bez DKA. Opóźnienie rozpoznania stwierdzono u 98,1% pacjentów z DKA i 58,7% pacjentów bez DKA. W grupie z DKA rozpoznanie cukrzycy przeoczono u 69,8% chorych, a u 28,3% pomimo rozpoznania cukrzycy opóźniono rozpoczęcie leczenia insuliną. Analiza wielozmienna przeprowadzona w celu identyfikacji najistotniejszych czynników ryzyka wystąpienia DKA w momencie rozpoznania cukrzycy wykazała, że najistotniejszym spośród nich opóźnienie rozpoczęcia insulinoterapii (iloraz szans 1,267; p = 0,023). WNIOSKI: Częstość występowania DKA w momencie rozpoznania cukrzycy typu 1 u egipskich dzieci jest duża. Wynika to nie tylko z nierozpoznania i niewłaściwego leczenia cukrzycy, ale również z opóźnienia rozpoczęcia insulinoterapii u pacjentów z rozpoznaną cukrzycą. Podkreśla to znaczenie zwiększania świadomości objawów klinicznych cukrzycy u dzieci oraz pilności leczenia insuliną zarówno wśród personelu podstawowej opieki zdrowotnej, jak i w całym społeczeństwie