A rare complex variant translocation t(9;22;6;17;1) in chronic myeloid leukemia: case report

Obecność chromosomu Philadelphia (Ph) w przewlekłej białaczce szpikowej (PBSz) jest swoistą zmianą cytogenetyczną wynikającą z wzajemnej translokacji pomiędzy chromosomami 9 i 22. W 5-10% nowo diagnozowanych przypadków dochodzi do translokacji wariantowych (vPh), które angażują więcej chromosomów. W pracy przedstawiono przypadek 52-letniego mężczyzny ze stwierdzoną w badaniu cytogenetycznym i molekularnym przewlekłą białaczką szpikową ze złożoną translokacją pomiędzy chromosomami: 1, 6, 9, 17 i 22. Analiza molekularna nie wykazała obecności mutacji w domenie kinazowej genu fuzyjnego BCR-ABL1, ani mutacji genu TP53. Po zastosowaniu leczenia imatynibem w I linii, stwierdzono brak odpowiedzi cytogenetycznej oraz molekularnej. Zmiana leczenia na dazatynib spowodowała uzyskanie minimalnej (minCyR), a następnie mniejszej odpowiedzi cytogenetycznej (mCyR). Po zastosowaniu nilotynibu w III linii leczenia uzyskano całkowitą odpowiedź molekularną (CMolR) i powodzenie terapii. Prawdopodobnie przyczyną niepowodzeń I i II linii leczenia była utrata fragmentu obszaru 17p13 w rezultacie translokacji wariantowej. Zmiana ta jest funkcjonalnie równoważna utracie jednej kopii genu TP53. Analiza przedstawionego przypadku potwierdza, jak istotna jest szczegółowa ocena składu złożonych translokacji wariantowych vPh+, a także wspólna diagnostyka cytogenetyczna i molekularna oraz monitorowanie leczenia przebiegu PBSz. Pozwala to na ujawnienie pacjentów podwyższonego ryzyka, a identyfikacja zaburzenia umożliwia zastosowanie skutecznych strategii leczenia. The presence of the Philadelphia chromosome (Ph) in chronic myeloid leukemia (CML) is a specific cytogenetic change resulting from reciprocal translocation between chromosomes 9 and 22. Variant translocations (vPh) involving more chromosomes occur in 5-10% of newly diagnosed cases. In this study we present the case of a 52-year-old man with vPh in complex translocation between five chromosomes: 1, 6, 9, 17 and 22, diagnosed by cytogenetic and molecular studies. Molecular analysis showed no mutation in the BCR-ABL1 kinase domain of the fusion gene and no mutation of the TP53 gene. Patient demonstrated no cytogenetic and molecular response to standard-dose imatinib in the first-line treatment. Dasatinib therapy, after imatinib failure, induced minimal cytogenetic response (minCyR) followed by minor cytogenetic response (mCyR). Complete molecular response (CMolR) was achieved on the third-line nilotinib therapy. The first and second-line treatment failure could be caused by the loss of a fragment within the 17p13 region, which can be functionally equivalent to the deletion of one copy of TP53 gene. The analysis of the presented case confirms the importance of a detailed assessment of the composition of vPh complex variant translocations, as well as combined cytogenetic and molecular diagnostics in monitoring of the treatment of CML. This approach allows detection of high-risk patients and the identification of the abnormalities enables the use of the most effective treatment strategies.The presence of the Philadelphia chromosome (Ph) in chronic myelogenous leukaemia (CML) is a specific cytogenetic change resulting from a reciprocal translocation between chromosomes 9 and 22. In 5–10% of newly diagnosed cases there are variant translocations (vPh) involving more chromosomes. This paper presents the case of a CML patient with a complex variant translocation involving chromosomes 1, 6, 9, 17 and 22. A molecular analysis did not reveal any muta­tion in the kinase domain of BCR-ABL1 gene or the mutation of TP53 gene. After the first-line treatment with imatinib no cytogenetic or molecular response was obtained. The change of treatment to dasatinib resulted in a minimal cytogenetic response (minCyR) followed by a minor cytogenetic response (mCyR). The application of nilotinib in the third-line treatment resulted in a complete molecular response (CMolR) and therapy success. The likely reason for the failure of the first- and second-line treatment was the loss of a fragment of the 17p13 region as a result of a variant translocation. The change can be a functional equivalent of the loss of one copy of TP53. The analysis of presented case confirms the significance of the detailed evaluation of the composition of vPh complex variant translocations as well as importance of combination cytogenetic and molecular diagnostics in CML treatment monitoring. It makes possible to adequate diagnose higher-risk patients and apply effective treatment strategies if an aberration is identified