Ślady fenomenologii Edmunda Husserla w twórczości Simone Weil

The aim of the article is to show and analyze a fairly distinct convergence that occurs between the philosophical thought of Simone Weil and the phenomenological method of Edmund Husserl. Weil, inspired by the phenomenological thought, wrote several important texts. The article is to bring closer their content and indicate the originality of the interpretation of the phenomenological thought contained therein.Weil believes that the correct attitude of the cognizing subject consists of three elements: waiting, desire and attention.This attitude is very similar to that which we find in Husserl’s process of phenomenological reduction, the so-called epoché. Weil in her philosophy also uses the phrase la pensée détachée [detached thinking]. This phrase means a thought detached from reality. The form he should take in order to reach the essence of things. According to Weil, we meet with an almost identical attitude in phenomenology, where the subject suspends his judgment about reality, to “watch,” “hear” the essence of a given phenomenon.Celem artykułu jest ukazanie i analiza pewnej dość wyraźnej zbieżności, jaka zachodzi pomiędzy myślą filozoficzną Simone Weil a metodą fenomenologiczną Edmunda Husserla. Weil zainspirowana myślą fenomenologiczną napisała kilka istotnych – choć mało znanych i częściowo niedostępnych w języku polskim – tekstów poświęconych tej tematyce. Artykuł ma przybliżyć ich treść i wskazać na oryginalność zawartej tam ­interpretacji myśli fenomenologicznej.Weil uważa, że właściwa postawa podmiotu poznającego składa się z trzech elementów: oczekiwania, pragnienia i uwagi. Postawa ta jest bardzo podobna do tej, którą przyjmuje Husserl w procesie redukcji fenomenologicznej, tzw. epoché. Myślicielka w swej filozofii również posługuje się zwrotem la pensée détachée [oderwane myślenie]. Zwrot ten oznacza myśl oderwaną od rzeczywistości. Formę, jaką powinna ona przyjąć, chcąc dotrzeć do istoty rzeczy. Według Weil, z niemalże identyczną postawą spotykamy się w fenomenologii, gdzie podmiot zawiesza swój sąd o rzeczywistości, aby „oglądać”, „usłyszeć” istotę danego fenomenu