Komunikasi positif dalam perkahwinan orang Melayu bandar di Lembah Klang

Komunikasi positif merupakan asas utama dalam sebuah perkahwinan yang teguh. Sehubungan itu, kajian ini bertujuan untuk meneroka bentuk komunikasi positif yang diamalkan oleh pasangan Melayu bandar di kawasan Lembah Klang. Pendekatan kualitatif grounded theory digunakan untuk memahami pola komunikasi positif. Data diperolehi menerusi temuramah separa berstruktur daripada 18 individu Melayu bandar yang tinggal di 10 lokasi yang dikategorikan sebagai kawasan membangun di daerah Lembah Klang. Selain temuramah, pemerhatian dan analisis dokumen juga telah dilakukan. Informan dipilih mengikut kriteria yang ditetapkan iaitu berkahwin kali pertama dan berstatus berkahwin, tinggal sebumbung dan sekurang-kurangnya setahun berkahwin. Hasil kajian mendapati bahawa informan mengamalkan dua jenis komunikasi iaitu komunikasi bersemuka dan komunikasi teknologi. Komunikasi bersemuka didapati digunakan untuk mengeratkan perhubungan pasangan berkahwin iaitu dengan berjenaka, berkomunikasi secara positif dan menyelesaikan konflik. Komunikasi teknologi pula digunakan individu berkahwin untuk meluahkan cinta, berhubung dengan mesra, berkongsi ilmu dan menyelesaikan masalah. Informan juga melaporkan bahawa komunikasi yang positif meningkatkan kepuasan dalam perkahwinan. Secara keseluruhannya, hasil kajian ini memberikan implikasi kepada ilmu bidang psikologi yang memfokuskan kepada perkembangan dalam perkahwinan yang spesifik kepada budaya Melayu.Kajian ini juga memberikan implikasi aspek praktikal yang spesifik kepada profesion menolong seperti kaunselor, pekerja sosial dan ahli terapi yang menguruskan kes yang berkaitan dengan pasangan yang berkahwin. Kajian pada masa akan datang perlu diperbanyakkan lagi daripada aspek perkahwinan dalam budaya lain khususnya budaya bukan Barat bagi membantu mempertingkatkan kualiti kehidupan pasangan orang berkahwin dalam budaya tersebut