THE INFLUENCE OF IMMANUEL KANT ON KARL POPPER'S PHILOSOPHY OF SCIENCE

U radu se uspoređuju filozofije znanosti Immanuela Kanta i Karla R. Poppera. Prvo se ukratko prikazuje Kantova filozofija znanosti izložena u Kritici čistoga uma. Ustanovljuje je da je njegova teorija spoznaje transcendentalna, odnosno, odnosi se na narav čovjekova spoznajnog aparata. Potom slijedi kratak pregled života Karla R. Poppera i njegove povezanosti s pripadnicima Bečkog kruga. Objašnjava se Humeova kritika indukcije kao logički neodrživog postupka. Objašnjava se kako članovi Bečkog kruga djelomično prihvaćaju Humeovu kritiku, ali svejedno smatraju da indukcija može pružiti smjernice za oblikovanje provjerljivih tvrdnji o stvarnosti. Prikazuje se Popperov stav o problemu indukcije izložen u Logici znanstvenog otkrića. Objašnjava se Popperova tvrdnja da indukciju nije moguće opravdati, jer se to može učiniti samo utvrđivanjem nekog drugog načela indukcije. Objašnjava se Popperov stav da je indukcija površna i logički nedosljedna. Prikazan je Kantov pokušaj opravdanja indukcije pozivajući se na sintetičke sudove a priori. Konačno, iznosi se Popperovo shvaćanje i konačno odbacivanje sintetičkih sudova a priori te se njegovo shvaćanje uspoređuje s Kantovim.The paper compares Immanuel Kant's and Karl R. Popper's respective theories of scientific knowledge. First, a brief overview of Kant's theory of scientific knowledge, as given in the Critique of Pure Reason, is provided. It is established that Kant's theory of knowledge is trascendental, referring to the nature of the human cognitive apparatus. A brief overview of Karl R. Poppers life and his dealings with the members of the Vienna Circle are given. Hume's critic of induction as logically untenable is explained. Vienna Circle member's partial adoption of Hume's critic is explained, as well as their belief that induction can still give guidelines for the formation of testable statements about reality. Popper's own attitude on induction, as given in The Logic of Scientific Discovery, is presented. Popper's belief that induction cannot be justified, because such justification would require accepting some other induction principle, is explained. Popper's belief that induction is superficial and logically inconsistent is shown. Kant's attempt of justifying induction with synthetic a priori judgements is presented. Finally, Poppers understanding and ultimate rejection of synthetic a priori judgements is presented and his view is compared to that of Kant