Sociolingvistička povijest židovsko - španjolskog na Balkanu

El tema de esta tesis es la historia sociolingüística del judeoespañol en los Balcanes, la comunidad sefardí en Sarajevo, su lengua e identidad. La tesis está dividida en dos partes: la parte teórica y la parte de investigación. La parte teórica incluye la historia sociolingüística de la lengua, habla de su nombre, estatus y grafía; también discute la fonética, la morfología, el vocabulario y la ortografía. En esta tesis comparamos el judeoespañol clásico antes de la Reconquista y el judeoespañol de los Balcanes que se ha moldeado bajo la influencia de otros idiomas. La tesis también investiga otros idiomas judíos, su historia y estatus presente. El foco de la tesis es la historia de las comunidades sefardíes en los Balcanes, sus actividades culturales, convivencia con otras naciones y cómo las lenguas adyacentes influyeron en el judeoespañol. Tocamos el tema de las identidades de la comunidad y discutimos de qué manera la lengua es importante para los judíos y su identidad sefardí. También prestamos atención a las opiniones de los hablantes sobre la lengua, su identidad y España, su tierra origen. La segunda parte de la tesis incluye la investigación hecha en la comunidad judía en Sarajevo. Utilizamos como metodología las entrevistas y la biografía lingüística. En la investigación participaron tres hablantes nativos judeoespañoles y luego hicimos el análisis de sus biografías lingüísticas. En el análisis mostramos cuántos idiomas han adoptado, cómo lo han hecho, sus identidades lingüísticas, su opinión sobre las lenguas adoptadas y sobre el futuro del judeoespañol. También hemos analizado cómo ideologías y regímenes diferentes influyeron en su identidad y sus lenguas. Al final, sacamos conclusiones acerca de la historia y el futuro de la lengua judeoespañola.Tema ovog rada je sociolingvistička povijest židovsko-španjolskog jezika, te sefardska zajednica u Sarajevu, njihov jezik i identitet. Rad je podjeljen u dvije cijeline: teoretski dio i istraživački dio. Teoretski dio obuhvaća sociolingvističku povijest židovsko-španjolskog jezika, bavi se imenom, statusom, te pravopisom jezika; proučava fonetiku, morfologiju, vokabular i pismo. Rad uspoređuje klasični židovskošpanjolski prije rekonkviste i balkanski židovsko-španjolski koji se oblikovao pod utjecajem mnogih susjednih jezika. Također obrađuje ostale židovske jezike, njihovu povijest i trenutni status. U radu smo istražili povijest sefardskih zajednica na Balkanu, njihovo kulturno djelovanje, suživot s ostalim narodima, te kako je to utjecalo na njihov jezik. Pisali smo o identitetima te zajednice, te smo raspravljali koliko je jezik bitan za židovski, odnosno sefardski identitet. Također smo pridali pozornost stavovima govornika o jeziku, te o njihovoj pradomovini Španjolskoj. Istraživanje koje smo napravili u Jevrejskoj opštini u Sarajevu je drugi dio rada. Koristili smo metodologiju jezičnog intervjua i jezične biografije. U istraživanju je sudjelovalo troje izvornih govornika židovsko-španjolskog, te smo napravili analizu njihovih jezičnih biografija. U analizi smo prikazali kako i koliko jezika su govornici usvojili, njihove jezične identitete, stav o usvojenim jezicima i o budućnosti židovsko-španjolskog jezika, te kako su razne idologije i režimi utjecali na njihov identitet i jezik. Na kraju je dan zaključak o povijesti i budućnosti židovsko-španjolskog jezika