Getuigen Verhalen, Kamp Amersfoort, interview 021

Gaat naar de Jongensschool, Heilige Hartschool. Mag niet verder leren en gaat als veenarbeider werken in het veenbedrijf van zijn vader: turfschip voor vervoer naar Amsterdam. Staat op het platte dak van hun huis als de oorlog uitbreekt en de vliegtuigen overkomen. Thuis wordt nergens over gepraat, is verboden, ook niet over de oorlog. Meld zich in 1943 voor de Arbeitseinsatz, wordt in Duitsland tewerk gesteld in het veen, in Gladbeck. Na een half jaar op verlof naar huis. De huisarts geeft als verklaring een maagzweer, veertien dagen werken en veertien dagen thuis. Tijdens razzia, 15 februari 1944, opgepakt. Overgebracht naar Weteringschans Amsterdam en naar Kamp Amersfoort (enkele weken), gewerkt op Soesterberg. Slechte tijd in Kamp, daar leerde je zwijgen, je ging eruit als leugenaar. Naar Duitsland, Rheinhausen, gewerkt bij Hoogovens. Zit hier 3 maanden, dan gevlucht naar Gladbeck. Kan in april 1945 naar huis, maar durft niet. Blijft bij boer werken, pas een jaar later via Eindhoven naar huis. Ontmoet zijn vrouw, die niet wil dat hij over het verleden praat, de kinderen wisten van niets. Na de oorlog blijkt dat hij verraden was, vandaar gearresteerd, had nooit de reden gehoord. Nooit hulp na de oorlog gehad. Zegt: erkenning dat je iets hebt meegemaakt is het belangrijk