Over de uitoefening van een bewijslastclausule. Wie bewijst dat het kalf verdronken is? (noot onder Gent 28 maart 2012)

Bewijslastclausules, de contractuele bedingen waarbij partijen in afwijking van de normale regeling van art. 1315 BW en 870 Ger.W. de verdeling en de omvang van de bewijslast regelen , zijn vrij courant in het Belgische recht. Hoewel ze vaak onmiddellijk in verband gebracht worden met de algemene voorwaarden van banken, verzekeringen en openbare nutsbedrijven, toont het geannoteerde arrest aan dat ze een breder toepassingsgebied hebben en bijvoorbeeld ook van belang kunnen zijn in een overeenkomst afgesloten in de landbouwsector. Wat het arrest van het Hof van beroep te Gent van 28 maart 2012 in het bijzonder de moeite waard maakt om te annoteren, is dat het ingaat op de beoordeling van een op zich geoorloofde bewijsclausule die echter op een ongerechtvaardigde wijze wordt uitgeoefend. Aan die problematiek heeft de doctrine in haar bespreking van bewijsovereenkomsten en –clausules nagenoeg nog geen aandacht besteed.status: publishe